Zes jaar geleden ging Barbara Muller bij de Kinderbescherming werken, waar het zaadje voor Stichting de Beschermde Wieg is geplant. Sinds de geboorte van haar dochter merkte ze dat elk bericht in de krant over onrecht bij baby’s en kinderen haar diep raakte. “Een tijdje terug zat een hoogzwangere vrouw naar RTL Late Night te kijken, waar ik voor de tweede keer aan tafel zat. Zij wilde van een flatgebouw afspringen, maar toen ze mij op televisie zag, heeft ze de Beschermde Wieg een sms gestuurd.”
Jaarlijks worden er in Nederland 250.000 kinderen mishandeld of misbruikt en elke week sterft een kind aan de gevolgen van mishandeling. “Ik ging bij de Kinderbescherming werken, omdat ik van betekenis wilde zijn voor deze kinderen. Met veel enthousiasme en als een frisse wind door de organisatie ging ik aan de slag. Ik liep echter al snel tegen regels en protocollen aan. Mijn invloed en inbreng waren een druppel op de gloeiende plaat. Ik vermoed dat ik iets te fris was en ben na anderhalf jaar weggegaan.” Barbara had het gevoel dat ze had gefaald, maar ze wist ook dat ze van grotere betekenis kon zijn als ze iets voor zichzelf zou beginnen, waarbij ze haar eigen regels kon hanteren.
Barbara wilde iets creëren dat écht oog heeft voor het kind en wat laagdrempelig is voor ouders. Al snel kwam het idee voor Stichting Het Babyhuis, een mooi kleurrijk huis in Dordrecht, wat in 2013 haar deuren openden. “Het huis biedt opvang, zorg en begeleiding aan (aanstaande) moeders en tevens biedt het woonruimte aan hoogzwangere of pas bevallen vrouwen die bijvoorbeeld een vijandige vriend of een beperking hebben. Ik begon met nul euro, terwijl het huis 2,5 ton per jaar kost. Maar het is me gelukt!” Het was ook een grote wens van Barbara om een vondelingenkamer te realiseren, maar ze wist toen nog niet dat het strafbaar is om je kind anoniem af te staan. “Het is net zo strafbaar als wanneer je je kind in een container achterlaat. Waarom niet een plek creëren waar een vrouw haar baby veilig kan afstaan? Ik stuurde een tweet eruit met mijn idee voor een vondelingekamer en kreeg meteen de hele pers over me heen. Dezelfde avond zat ik nog bij Knevel en van de Brink aan tafel.”
Na negen maanden en veel heisa besloot Barbara om de vondelingekamer los te koppelen van het Babyhuis en richtte zij Stichting De Beschermde Wieg op. “Dit zijn vondelingenkamers bij iemand thuis en inmiddels ook in een ziekenhuis in Zwolle en Den Haag. Ik wilde geen luikje, want dit doet mij aan een dumploket denken. Je hebt veelal te maken met getraumatiseerde vrouwen, dus we willen mooie en veilige kamers, waar vrouwen 24 uur per dag terecht kunnen. We hebben in twee jaar tijd acht baby’s gered waarvan twee baby’s te vondeling zijn gelegd, onder meer door een vrouw die net was bevallen en nog met de navelstreng om rondjes aan het rijden was. Niemand mocht weten dat ze was bevallen. Wij hebben ervoor gezorgd dat ze naar een verloskundige is gebracht.” Naast de vondelingenkamers kunnen vrouwen via de noodlijn terecht voor psychische hulp en ondersteuning. “Veel vrouwen die zich bij ons melden, hebben te maken gehad met verkrachting, incest en zijn vaak nog jong. Ook spelen culturele achtergrond en religie een grote rol.”
“Ze wilde hoogzwanger van een flatgebouw afspringen, maar heeft ons ge-sms’t”
“Bij de eerste vondeling werden we gebeld door de politie, want er was geen achternaam bekend. Wij beschermen alle gegevens bij een notaris. Het is echter het protocol dat de politie wordt ingeschakeld als er geen naam bekend is. Onze telefoons werden direct afgetapt. Tot nu toe glippen we telkens tussen de mazen van de wet door. We hebben inmiddels 250 vrouwen via onze noodlijn geholpen, waarbij we ze doorverwijzen, met ze praten, zorgen dat ze voorbehoedsmiddelen krijgen en hun leven weer op de rit krijgen. Wij redden levens, dus we nemen de strafbaarheid op de koop toe.”
Veel mensen zijn van mening dat eerst de wet moet veranderen voor je je in kunt zetten voor deze groep, maar volgens Barbara gebeurt dat niet. “Ik kijk liever naar de praktijk en dat is dat er gemiddeld zes vondelingen per jaar zijn, waarvan vier dood worden gevonden en er twee in leven blijven. Maar veel baby’s worden nooit gevonden en deskundigen stellen dat het werkelijke aantal vijf keer zo hoog ligt. Veel vrouwen doden zelf hun kind direct na de geboorte en begraven het, omdat ze bijvoorbeeld slachtoffer zijn van incest.”
Waar komt bij Barbara de passie vandaan om zich in te zetten voor deze vrouwen en hun kinderen, en daarmee voor het leven? “Toen ik negen jaar oud was, zij ik tegen mijn moeder dat ik later een weeshuis in Afrika wilde beginnen. Dat is Nederland geworden, waar ook veel leed is, maar waar vaak niemand iets vanaf weet of wil weten. Ik wil dat er in iedere provincie een vondelingenkamer komt. Steeds meer ziekenhuizen benaderen ons en zeggen dapper ‘ja’ tegen een kamer. Een tijdje terug zat een hoogzwangere vrouw naar RTL Late Night te kijken, waar ik voor de tweede keer aan tafel zat. Zij wilde van een flatgebouw afspringen, maar toen ze mij op televisie zag, heeft ze een sms gestuurd. Ze dacht: ‘daar ben ik veilig’. Ze heeft haar kind uiteindelijk niet afgestaan en woont nu veilig samen met haar zoon.”
Stichting De Beschermde Wieg is volledig afhankelijk van giften en subsidies. Klik hier voor meer informatie.