De legendarische actrice Dora van der Groen zei ooit tegen de inmiddels wereldwijd gewaardeerde toneel- en operaregisseur Ivo van Hove: ,,Ivo, tussen jou en het theater, dat is een goed huwelijk.’’ Hij was toen 24. Dit jaar wordt hij zestig, maar die uitspraak gaat nog altijd op, zegt hij zelf aan het slot van het boek ‘Ivo van Hove; Theater van de Lage Landen tot Broadway’. Het door Emile Schra geschreven portret wordt dinsdag in Amsterdam gepresenteerd.
,,Zo voelt het nog altijd aan: als een huwelijk, in voor- en tegenspoed. In het theater voel ik me totaal mezelf. Hier ben ik!”, aldus Van Hove in de epiloog.
Het boek begint in Vlaanderen, waar de huidige leider van Toneelgroep Amsterdam werd geboren. Hij ging er naar het internaat, waar hij het theater ontdekte. ,,Het was voor mij meteen een warm nest. Die voorstellingen hadden vaak een politieke lading, waren een verzet tegen de strakke wereld die een klassiek internaat was, met tradities, regels en wetten. Het was de kunst om die regels te overtreden zonder de boel op te blazen en zonder van school te worden gestuurd. Ik ontdekte dat ik me daar heel goed bij voelde.”
Van Hove noemt zichzelf ,,een regisseur die zich heel erg bewust is van de grote bewegingen in de samenleving, in de wereld”. ,,Ik ben ervan overtuigd dat theater (en kunst in het algemeen) een helende factor kan zijn. Maar dan moet dat theater zich wel verhouden tot die veranderingen, tot die samenleving. De grote thema’s van vandaag moeten te zien zijn op onze podia door ons een blik achter de spiegel te gunnen, niet door ons simpelweg in die spiegel te laten kijken.”
Van Hove gunde die blik via podia in de hele wereld, waaronder in theaterparadijs New York, waar hij met David Bowie ‘Lazarus’ maakte. Hij regisseerde sterren als Jude Law, Juliette Binoche en Cate Blanchett. Het Amerikaanse tijdschrift Foreign Policy rekende hem in 2016 bij de invloedrijkste denkers van de wereld. Grote prijzen werden zijn deel.
Zijn werk leverde hem nog meer op: ,,Mijn regies zijn gemaskerde autobiografieën. En dat is rustgevend. Het geeft me de kans het leven twee keer te leven. Een leven in de werkelijkheid en een leven in het theater.”