Dagmar Oudshoorn, directeur van Amnesty International Nederland, vond de speech van koning Willem-Alexander tijdens de Nationale Herdenking Slavernijverleden “indrukwekkend en verbindend”. “De opmerking dat we elkaar nodig hebben als samenleving vond ik heel mooi”, zei Oudshoorn na afloop van de herdenking.
De koning bood in het Amsterdamse Oosterpark zijn excuses aan voor de rol van Nederland in het slavernijverleden. Het zorgde bij Oudshoorn voor kippenvel en tranen, zo gaf ze na afloop aan. “Vooral vanwege de reactie van de aanwezigen op het veld, waar de mensen stonden die hier jarenlang voor gestreden hebben.”
De directeur van Amnesty International Nederland noemde ook “de erkenning dat de doorwerking er nog steeds is” van belang. “Dus eigenlijk was de speech zoals hij moest zijn. Er zat alles in wat ik me kon wensen en meer. Niet alleen het aanbieden van de excuses, maar ook het vragen om vergiffenis vond ik zeer, zeer indrukwekkend.”
Ook Linda Nooitmeer, de voorzitter van het Nationaal Instituut Nederlands Slavernijverleden en Erfenis (NiNsee), was blij met de speech. Ze noemt de excuses “de kers op de taart, de symbolische waarde van de koning kun je niet omheen”. “De eerdere woorden van premier Mark Rutte waren helend en hebben verzachtend gewerkt voor de mensen die een kras op hun ziel hebben, maar dit is toch wel een fase hoger”, aldus Nooitmeer.
Joyce Sylvester, voorzitter van de Staatscommissie tegen Discriminatie en Racisme, zei dat de aanloop lang was maar toen de koning eenmaal om vergiffenis vroeg, “toen brak mijn hart”. “Dit is zó helend en verbindend. Mensen die zich boos voelen kunnen nu ook zacht worden en in gesprek treden.”
Sylvester miste wel aandacht voor het cultureel erfgoed, omdat de koning in zijn toespraak ook verwees naar het recente bezoek van de koninklijke familie aan het Caribisch deel van Nederland en de slavenhut die zij er bezochten. “Ik had gehoopt dat hij ook zou benoemen hoe belangrijk het is om dat in stand te houden. Ik maak me zorgen over het verdwijnen van de zichtbare resten uit die geschiedenis, waardoor mensen over honderd jaar kunnen zeggen: het heeft nooit plaatsgevonden.”