Je vrouwtje staan in een meerderheid van mannen. In de Tweede Kamer is dit zo makkelijk nog niet. Slechts 39 procent van de Kamerleden is vrouw en op de kandidatenlijst van dit jaar is ongeveer één derde vrouw. Hoe zorgen we voor de juiste balans? “Nederland wordt nu bekeken door het oogpunt van de man.”
Dat de eeuwige strijd om meer vrouwen aan de macht te krijgen nog niet is opgegeven, blijkt uit het ontstaan van verschillende initiatieven. De Nederlandse Vrouwen Raad motiveert met haar initiatief “Kies Een Vrouw” ieder jaar rond verkiezingstijd opnieuw om te stemmen op, jawel, een vrouwelijke kandidaat. “De man-vrouw verhouding van nu is niet bepaald een goede afspiegeling van de maatschappij”, vindt Roséanne Aukes, communicatiemedewerkster bij de Nederlandse Vrouwen Raad.
Wakkerschudden: “Stem strategisch”
De cijfers spreken voor zich. Er moet en zal verandering komen, volgens Aukes. Maar hoé? “Met het geven van belangrijke informatie, opzetten van campagnes en het schrijven van vele brieven hebben we al veel stappen gezet.”
‘Kies Een Vrouw’ is niet het enige initiatief dat zich vastberaden inzet voor de vrouwelijke politieke stem. Organisatie ‘Stem op een Vrouw’ laat ook, met een zeker volume, van zich horen. “Ons idee is als het ware ontstaan uit een samenbundeling van ‘vrouwkracht'”, vertelt Santi van den Toorn, websitebouwer en mede-oprichter van Stem op een Vrouw. “Met behulp van deze gezamenlijke power willen we Nederland wakkerschudden. De meesten zeggen: ‘Ja, ik stem altijd op een vrouw. De eerste of de tweede!’. Zeer goed bedoeld, maar zo verhoog je de vrouwelijke meerderheid niet. Door je stem strategisch uit te brengen op de vrouwen nét buiten de peilingen, vergroot je de kans op meer vrouwen in het kabinet.”
Haantjesgedrag
De reden achter de minderheid van vrouwen in de Tweede Kamer is lastig te achterhalen. Begint een vrouw bij het woord ‘politiek’ alleen al te gapen, is de klim naar de top te vermoeiend of schuilen er andere redenen achter dit probleem? “Mannen maken zich vaker schuldig aan haantjesgedrag”, constateert Aukes. “Vrouwen voelen zich dan minder snel een geschikte kandidaat. Dit geldt voor zowel de politiek als bijvoorbeeld het bedrijfsleven. Bij een sollicitatie hoeft de man zich maar voor zestig procent geschikt te voelen om te reageren op een vacature. Daar tegenover staat de vrouw, die voor maar liefst negentig procent zeker wil weten dat ze geschikt is voor de baan. De vrouw is dus over het algemeen wat meer zelfbewust. In de Tweede Kamer werkt dit net zo.” Van den Toorn: “De jonge meisjes van nu, die geïnteresseerd zijn in politiek, hebben geen rolmodellen om naar op te kijken. Zo voelt het klimaat van de politiek ook minder welkom voor de vrouw”.
“Ze observeert”
Oké, we zijn nu dus te weten gekomen hoe we, individueel, meer stoelen voor vrouwen in de Tweede Kamer kunnen reserveren. Wat betekent de vrouw nou eigenlijk voor de politiek en wat doen ze anders dan mannen? “Mannelijke politici zijn regelmatig meer doelgericht ingesteld”, zegt van den Toorn. “Ze gaan recht erop af. De vrouw kijkt meer naar anderen en haar omgeving; ze observeert.” De Tweede Kamer wordt gezien als representatie van onze maatschappij. Zowel een mannelijke als een vrouwelijke invalshoek zijn noodzakelijk, in de juiste verhouding. “In de hogere posities zien we toch dat de man aan de top staat. Nederland wordt nu grotendeels bekeken door het oogpunt van ‘de man’. We willen toch niet maar één visie op de samenleving?”