Rond de 2,5 procent van Nederlandse bevolking is hoogbegaafd. Dit wil zeggen dat je een IQ hebt van 130 of hoger. Volgens coach Fréderique van der Heijde hoef je geen hoogvlieger te zijn om hoogbegaafd te zijn. Zes jaar geleden kwam zij erachter dat ze hoogbegaafd was, vlak nadat haar twee kinderen ook positief waren getest. “Als kind dacht ik: school is saai, daar leer ik niets. Daar zit je op omdat het moet.”
Fréderique heeft zolang ze zich kan herinneren het gevoel gehad dat ze anders is. Dat ze hoogbegaafd was, wist ze niet. Ze dacht dat je hiervoor hoge cijfers moest halen, veel moest presteren en op z’n minst hoogleraar moest zijn. Ze heeft zichzelf regelmatig afgevraagd of ze wellicht raar, autistisch of sociaal gestoord was.
Fréderique: “Op de lagere school ging ik als een zonnetje, ik hoefde niets te doen. Toen ik naar de middelbare moest, dacht ik: jeetje, nog een aantal eindeloze saaie jaren. Ik ben toen gaan rekenen. Het vwo duurt langer dan de havo. Ik heb me toen de havo in gekletst.”
Eetprobleem
Het gevoel dat ze er niet bij hoorde, resulteerde voor Fréderique rond haar zestiende in een eetprobleem. “Veel hoogbegaafde meisjes gaan zich aanpassen en onderpresteren of worden heel perfectionistisch. Vaak zijn dat later de vrouwen die nooit hoogbloeiers zijn geworden, maar wel geniale capaciteiten bezitten.”
Frederique omschrijft haar carrière als een aaneenschakeling van het zoeken naar uitdaging en dan weer verveeld raken. Ze heeft hierdoor heeft veel verschillende banen. “Veel hoogbegaafden kwijnen weg op hun werk, omdat ze hun potentieel daar niet ten volle kunnen benutten. Dat zie ik ook bij mijn hoogbegaafde man. Ondanks een goede studie en een prima baan als manager liep hij vast en kreeg hij een bore-out. Inmiddels is hij succesvol als meubelmaker en doet hij eindelijk wat hij het liefste doet.”
Het doen van een onderzoek naar haar IQ acht jaar geleden was voor Fréderique een kentering. Dit hoort ze vaker onder hoogbegaafde volwassenen, die ze sinds 2011 in haar praktijk begeleidt. “Het is een soort van bevrijding, waarna je mensen echt ziet opbloeien.”
Hoogbegaafde humor
Hoe is het om als hoogbegaafd gezin te leven? “Voor onszelf is het heel makkelijk, want we snappen elkaar. Dat zie ik terug in onze humor. Hoogbegaafde humor kan soms best hard zijn. In de buitenwereld wordt deze humor, maar vooral de aandacht voor onze hoogbegaafdheid weleens als gek ervaren. We hebben een volwassen relatie met elkaar en onze kinderen hebben een hoge mate van verantwoordelijkheidsgevoel. Beide kinderen volgen hoogbegaafd onderwijs.”
Fréderique is blij dat ze hun kinderen bewust heeft kunnen maken dat ze soms net andere dingen nodig hebben dan andere kinderen. “Niet erkende hoogbegaafdheid bij kinderen kan een groot probleem zijn. Twee van de drie kinderen maken de middelbare school niet af. Sommige van hen lopen rond met suïcidale gedachtes. Als je hen niet in beeld hebt, zakken ze uiteindelijk af naar de onderkant van de maatschappij.”