Niek Kimmann had komend weekeinde normaal gesproken op de startheuvel gestaan bij de WK BMX in Houston. Maar het coronavirus gooide ook voor de fietscrossers het seizoen overhoop. Geen kans op een nieuwe wereldtitel, geen Olympische Spelen. “Het is zoals het is”, zegt de nummer 1 van de wereld nuchter, relaxend in het ouderlijk huis in Dedemsvaart. “Je moet nu gewoon blij zijn met wat je wel mag.”
Sinds een paar weken is de trainingslocatie op Papendal weer toegankelijk. In de maanden dat ook het nationale sportcentrum op slot zat, hadden de ‘Kimmannen’ – jongere broer Justin maakt ook deel uit van de nationale selectie – de mazzel dat ze een deel van een opslagloods in Dedemsvaart konden gebruiken als crossbaan.
“Die mogelijkheid hadden we al langer. Het baantje lag er al een paar jaar. We hebben nu zelfs tijd gehad voor wat aanpassingen, de boel wat te perfectioneren.” De terugkeer op Papendal, waar de startheuvel de wedstrijdhoogte (8 meter) heeft, was even wennen. “Het is een Formule 1-circuit tegenover een kartbaan. Maar het gevoel raak je niet kwijt.” Het veiligheidsprotocol rond het coronavirus werd nauwgezet gevolgd met voor iedereen een eigen afgezonderde ruimte en met maximaal twee man tegelijk in de baan waar dat er in wedstrijden acht zijn.
Vorige week vierde Kimmann, die in 2015 verrassend wereldkampioen werd, zijn 24e verjaardag. “Toen dacht ik wel even: nu had ik normaal gesproken in Amerika gezeten, in voorbereiding op het WK.” Verder is er vooral acceptatie. “Ik ben nu ook al minder met het nieuws bezig dan twee maanden geleden. Ik ben ook niet steeds aan het kijken wat er weer mag en of er weer wedstrijden worden aangekondigd. Dat leidt vaak alleen maar tot ergernis.”
De internationale wielrenunie UCI heeft nog geen wedstrijden gepland, wel staan in het najaar al wat Europese crossen op de kalender. “Ik vraag me af of dat realistisch is.” Kimmann heeft er in ieder geval zijn trainingsschema nog niet op aangepast. “Ik ben wel iemand die een doel moet hebben om tot het uiterste te gaan. Als ik op de baan rijd, merk ik wel dat ik prima in orde ben. Ook confronterend, want je hebt er dus niks aan. Ik kies ervoor om nu ook wat andere dingen te doen, videootjes opnemen, aan onze eigen baan sleutelen. Ik wil nu niet als een monnik leven met het risico dat je straks mentaal opgebrand bent.”
Het is zelfs niet uitgesloten dat de Spelen helemaal niet doorgaan en hij voor een kans op olympisch succes moet wachten tot Parijs 2024. “Maar ik ben geen expert en maak zelf geen scenario’s. Ik wacht rustig af en bereid me zo goed mogelijk voor.”