Veertig jaar geleden werd in Den Bosch de eerste officiële gemeentelijke glasbak van Nederland geplaatst. Die gebeurtenis is nu aanleiding voor een feestje. Het Afvalfonds Verpakkingen, dat namens het verpakkende bedrijfsleven ervoor verantwoordelijk is dat verpakkingen worden ingezameld en gerecycled heeft de verjaardag van de glasbak aangegrepen om de promotiecampagne Glas in ’t Bakkie uit 2014 te vernieuwen.
In de vernieuwde campagne wordt de nadruk gelegd op de glasbak als Nederlands icoon en het succes ervan. Er komt een nieuwe logo en ‘glasbakken’ wordt een nieuw werkwoord. ,,Want naar de glasbak gaan hoort zo bij het dagelijks leven, dat verdient een woord.”
De ambitie in 1978 was jaarlijks minstens 840.000 kilo in te zamelen en te recyclen. Veertig jaar later staan er in Nederland zo’n 25.000 glasbakken, goed voor circa 421 miljoen kilo gerecycled glas per jaar. Het loopje naar de glasbak is de gewoonste zaak van de wereld geworden, zegt het verpakkingsfonds.
Inzamelen doen de gemeenten, de verwerking tot grondstof voor de glasindustrie is voor bedrijven als Maltha, naar eigen zeggen de grootste glasverwerker van het land en een van de grootste van Europa met behalve in Nederland vestigingen in België, Frankrijk, Portugal en Hongarije. Alle locaties bij elkaar verwerken jaarlijks 1,5 miljoen ton glas.
Volgens salesmanager Bianca Lambrechts van Maltha voldoet het inzamelingssysteem met glasbakken op de straathoeken nog steeds. ,,Het is wel zaak om de bewustwording van afvalscheiding op orde te houden. Het publiek moet er bewust van zijn dat het aangeboden glas een grondstof is voor de verpakkingsindustrie.”
Glas is eeuwig en voor 100 procent recyclebaar, zegt Maltha. Een goed voorbeeld van circulaire economie. ,,En het grote voordeel is dat de recycling van glas minder energie kost dan het maken van nieuw glas met soda en zand”, zegt Lambrechts. Met elke 10 procent glasscherven besparen glasfabrikanten tot 3 procent aan de energie die nodig is voor hun productieproces. Een groen bierflesje bijvoorbeeld bestaat voor 80 procent uit glasscherven.
Zinvol, zegt Maltha over het scheiden van groen, bruin en wit glas in de glasbak zelf. Het publiek houdt zich er over het algemeen goed aan. En Maltha haalt alles uit het glas wat geen glas is, zoals deksels, doppen en kurken.
De grootste uitdaging is aardewerk of ander hard materiaal dat weleens in de glasbak belandt. ,,Steentjes smelten niet in de glasoven en zie je uiteindelijk terug in een flesje. Als de spanning rond het steentje toeneemt bestaat het gevaar dat het flesje barst, met alle gevolgen van dien.”