Tijmen en Hector zijn op eigen kracht en met een minimum aan budget en bagage op weg naar Parijs. Pakweg zo’n 550 kilometer. Het is de afstand van Amsterdam naar de Champs Elysees in Parijs, over ruim drie weken de finish locatie van de Tour de France, maar eerder, vermoedelijk al begin volgende week, het einddoel van Tijmen Hekker en Hector Lima. Zij vertrokken afgelopen zondag voor een monstertocht met de rolstoel naar Parijs.
Je moet wel een enorme sportliefhebber zijn en daarbij ook een beetje gek om dit avontuur aan te gaan. Beide lijkt op Tijmen en Hector van toepassing. Dat sportieve zit er helemaal in. Zo speelt Hector, naast de vele afstanden die hij ‘rolt’ ook rolstoel-rugby, terwijl Tijmen al een sportcarrière achter zich heeft liggen op het gebied van ‘Para ijshockey’ waarvoor hij ook in het Nederlands team speelde.
Onbevangen
En wat dat gekke betreft: bijna ieder logisch denkend mens zal, voor aan een dergelijk avontuur te beginnen, dit tot in de puntjes voorbereiden. Hoe rijden we, welke route, wat voor kleding moet allemaal mee en, vooral ook, waar moeten we overnachten? Bij Tijmen en Hector werkt dat blijkbaar niet zo. Het heeft er alle schijn van dat zij nagenoeg onbevangen hun avontuur zijn aangegaan. Twee rolstoelen, ieder een rugtas met alleen maar de broodnodige zaken zoals iets aan kleding en een paar vuilniszakken (om ‘aan te trekken’ als het regent), en natuurlijk hun digitale ‘lifeline’ in de vorm van de mobiele telefoons.
Spastische diplegie
Praten we over hun meest onmisbare attributen dan zijn dat uiteraard de rolstoelen waar zij beiden aan gebonden zijn. Door zuurstofgebrek bij de geboorte hebben zowel Tijmen als Hector hersenbeschadiging opgelopen met als gevolg cerebrale parese met spastische diplegie. Dit spasme heeft tot gevolg gehad dat beiden een operatie hebben moeten ondergaan om de invloed van het spasme te verminderen. Voor Hector betekende dat een spierverlengende operatie, terwijl Tijmen een operatie aan het ruggenmerg onderging waarbij bepaalde zenuwen in het ruggenmerg werden uitgeschakeld. Operaties die niet gericht zijn op herstel, maar op het beperken van de hinder die ze ondervinden van het spasme.
Vierde etappe: 71 kilometer naar Antwerpen
Inmiddels zijn Hector en Tijmen bezig met hun vierde ‘etappe’. Afgelopen zondag gingen ze van start in Amsterdam voor een tocht van zo’n 60 kilometer naar Zoetermeer, waar ze overnachtten bij Ruud Goederaad. Van daaruit ging het maandag naar Vlaardingen, ‘slechts’ 25 kilometer verder, waar ze voor de nacht onderdak vonden bij Willemijn Engel. En ook de derde nacht wist het ‘rollende’ duo weer een slaapplaats te vinden, zij het met het nodige geluk.
Patatje mèt… slaapplaats en ‘brandstof’
De intentie van Tijmen en Hector was om de derde dag een stop te maken in de buurt van Roosendaal. Ter hoogte van Numansdorp werd het strijdplan echter aangepast, ingegeven door een combinatie van vermoeidheid, honger en de voetbalwedstrijd Engeland-Colombia. Neergestreken in de plaatselijke snackbar (met televisie) keken ze daar de wedstrijd samen met een van de inwoners van Numansdorp die hen spontaan uitnodigde om bij hem te overnachten en tevens om hem te helpen om zijn kratje bier op te maken. Beide lukte probleemloos.
Deze ‘pitsstop’ had echter wel een trage start op de woensdagochtend tot gevolg. Pas rond de klok van 11.00 uur werden de rolstoelen weer ‘gestart’ voor de volgende, uiterst ambitieuze etappe naar Antwerpen, zo’n 71 kilometer, via het pontje Numansdorp – Willemstad.
Gesponsord door de schipper
In het haventje van Numansdorp werden de twee rollers verwelkomd door zowel de havenmeester als door de schipper (en sinds kort eigenaar) van Veerdienst Anna, Caroline van Wijngaarden, die het sportieve tweetal meteen ‘sponsorde’ met een gratis overtocht. De zorg over hoe met de rolstoelen aan boord te komen bleek alleen bij omstanders te leven, want zonder problemen werd de ‘hobbel’ vanaf de kade door Tijmen en Hector genomen. Nog sterker, zelfs tweemaal, om deze boordgang ook op video vast te kunnen leggen.
De volgende keer naar Marokko
Dat bij Tijmen en Hector sprake is van ervaring en routine is duidelijk. Niet vreemd, want vorig jaar maakten ze ook al een dergelijke tocht, toen naar Berlijn. En hoewel ze pas vier dagen onderweg zijn, is het nu al duidelijk dat ze ook na Parijs weer een nieuwe doelstelling hebben. Tijmen over hun nog niet uitgewerkte plan: “Eigenlijk moet je onze trip naar Parijs een beetje zien als een warming up. Ons volgende doel is Marokko! Alleen moeten we dat dan wel meer voorbereiden, hebben we meer materiaal nodig, en dus ook sponsoring. Het is nogal een verschil of je 550 kilometer rolt of ruim drieduizend.
Anderen inspireren
“Ja, we vinden het gewoon leuk om steeds onze grens te verleggen”, aldus Tijmen, die meteen vertelt wat het achterliggende doel is van hun rolstoelreizen. “We doen het natuurlijk omdat we het zelf een uitdaging vinden, en we genieten er elke dag van. Maar we vinden het ook fijn als we anderen met onze reizen kunnen inspireren. Als wij met ons ‘rollen’ anderen bewust kunnen maken van het feit dat je ook met een beperking tot bijzondere prestaties kunt komen en we mensen kunnen motiveren om zo de eigen grenzen te verleggen zouden we dat wel heel vet vinden”.
Op weg naar de Antwerpse nacht
Nadat het pontje de oversteek had gemaakt werd in het haventje van Willemstad afscheid genomen van Tijmen en Hector. Optimistisch en prima gestemd zette het tweetal koers naar Antwerpen waar ze, als alles volgens planning verloopt, vannacht ergens rond 02.00 uur aan hopen te komen. Of er dan nog ergens een plek is in een of andere herberg om ook nog een paar uurtjes nachtrust mee te pakken, dat is een vraag die we wellicht morgen kunnen beantwoorden.
Tijmen en Hector zijn op hun reis te volgen via hun Facebookpagina The Return of the Rollers