Trots overheerst bij stuntende volleybalsters

Foto: ANP

Nooit eerder wonnen de Nederlandse volleybalsters op een groot toernooi van de Verenigde Staten. Maandag, bij het WK in Japan, leek de ploeg van bondscoach Jamie Morrison opnieuw ten onder te gaan. Maar een 2-0-achterstand in sets werd omgebogen in een zege en plaatsing voor de halve finales. ,,Ik weet niet wat er allemaal gebeurd is, maar ik ben zo trots. Het was een roes”, vertelde Lonneke Sloetjes, die een fenomenaal optreden bekroonde met 38 punten, bij Ziggo Sport.

Nederland liet de eerste set glippen na een ruime voorsprong (30-32) en verloor de tweede. Sloetjes: ,,Ik was leeg na die eerste set. Ik baalde zo. Het duurde even voordat ik me eroverheen kon zetten. Dat gold voor het hele team.” Het geloof in eigen kunnen gaf de doorslag volgens aanvoerster Maret Balkestein-Grothues. ,,We begonnen goed, maar zij pakten de set. Maar we zijn er altijd in blijven geloven. We geven nooit op en hebben gevochten. Het was een verdiende zege.”

Celeste Plak kwam erin op het moment dat het in de eerste set mis dreigde te gaan. De aanvalster maakte meteen twee punten, maar kon setverlies ook niet voorkomen. ,,Ze kwamen terug of we hebben ze laten terugkomen. Ik weet het niet. Maar we hebben ons eroverheen gezet. Ik ben trots en opgelucht. En we hebben eindelijk onze revanche voor de Spelen.” Oranje verloor in Rio in de strijd om het brons van de Amerikaanse vrouwen.

Plak, op de bank begonnen, speelde een groot deel van de wedstrijd op de plaats van Anne Buijs. Myrthe Schoot had in de tweede set de rol van libero overgenomen van Kirsten Knip. Mede dankzij de wissels kreeg Nederland weer de controle. Plak: ,,Ik weet niet of we mentaal geknakt waren, maar ik ben heel blij dat Myrthe en ik die rol op ons kunnen nemen. Dat we misschien de druk van de schouders van anderen kunnen halen.”

Morrison roemde ook de kracht van de bank. ,,We zijn niet met zeven speelsters, we doen het met z’n allen. Het is niet makkelijk om tegen de ‘USA’ een achterstand van 2-0 goed te maken. Ik ben trots, maar we zijn nog niet klaar hier.”