Jeroen Otter is nieuwsgierig naar hoe Suzanne Schulting het vanaf vrijdag bij de Europese kampioenschappen shorttrack in Dordrecht doet. De 21-jarige Friezin pakte vorig jaar goud op de 1000 meter bij de Olympische Spelen en bewees zich afgelopen maanden met zeges bij wereldbekerwedstrijden in Calgary en Salt Lake City. Het grote verschil? Bij de EK gaat het om een titeltoernooi en niet om successen op individuele afstanden, zoals op de Spelen en de wereldbekerontmoetingen.
,,Het was altijd alles of niets. Of ze was door of ze lag eruit. Het had verder geen consequenties. Daar zit ‘m nu de grote uitdaging in”, aldus bondscoach Jeroen Otter. ,,Als je een titeltoernooi rijdt, heb je drie of vier afstanden waarbij je moet rekenen. De Engelsen zeggen: je kan een slag verliezen maar nog steeds de oorlog winnen. Dat is waar Suzanne zich op dit moment nog niet in heeft bewezen, dat ze kan rekenen en koel kan blijven.”
Bij de Olympische Spelen begon Schulting vorig jaar februari dramatisch. Op de 500 meter kwam de shorttrackster ten val, waarna ze op de 1500 meter in de halve eindstrijd bleef steken. Ze liet haar tranen de vrije loop en sloeg tegen het einde van de Spelen op de 1000 meter uit het niets toe.
In Dordrecht wordt tijdens de EK om een andere aanpak in de wedstrijden gevraagd, stelt Otter. ,,Soms moet je gewoon in je positie blijven zitten. Even stilzitten als geschoren wordt, om daarna weer actie te kunnen ondernemen. Het is maar de vraag of ze dat kan. Ze is weer een jaar verder, met heel veel ervaring en vertrouwen in haar rugzak. Dat maakt het ook een stuk makkelijker om een beslissing in een wedstrijd te nemen.”
Schulting is gretig, merkt haar coach. ,,Ze is dit seizoen heel serieus ingegaan. Misschien nog wel serieuzer dan hoe ze ooit een seizoen in is gegaan. Voornamelijk om de wereld te laten zien dat ze geen eendagsvlieg is. Ze wil de beste Suzanne Schulting laten zien die ze kan creëren.”
Sociale media spelen een rol bij hoe Schulting zich voelt en in haar vel steekt, denkt Otter. ,,Ik kan me voorstellen dat ze denkt: wat zullen de mensen wel niet van me denken. Het geeft direct aan hoe de jongens en meisjes van tegenwoordig in het leven staan. Ze zijn meer bezig met wat anderen ervan denken dan wat ze er zelf van denken. Het is een andere manier van beleven in vergelijking met vijf jaar geleden. Voor mij als coach is het ook nieuw.”