103-jarige Klaas Faber heeft 740 vrienden op Facebook

Hij weet het nog precies: het was 15 maart 2015. De zoon van Klaas Faber (103) had een Facebookprofiel voor hem aangemaakt. “Pa, ik heb je op Facebook gezet”, zei hij tegen zijn vader. Klaas dacht dat Facebook speelgoed was voor jonge mensen die elkaar iets willen vertellen. Inmiddels zit hij er drie keer per week op. “Ik ben net als een spoorboekje: elke dinsdag, vrijdag en zaterdag plaats ik in de ochtend een post op Facebook.”

Klaas heeft drie kinderen, zeven kleinkinderen en acht achterkleinkinderen, heeft twee wereldoorlogen meegemaakt en woont nog steeds zelfstandig. Zijn ‘onvergetelijke vrouw’ is tien jaar geleden overleden, na een huwelijk van 67 jaar. “Mijn kinderen komen elke week langs. Ze slaan geen week over. Ik kom zelf de deur niet meer uit, omdat ik met mijn rollator die rottige stoep niet overkom. Ik heb mijn hele leven al geschreven, maar het echte schrijven is in 2000 begonnen. Toen heb ik twee jeugdromans onder een pseudoniem uitgebracht. Ik schrijf verhalen en ideeën.” Toen zijn vrouw overleed heeft hij het boek ‘Brief aan Annie’ geschreven, een brievenboek met daarin dagboekaantekeningen van een halfjaar. Het is een intiem boek dat hij geschreven heeft voor zijn kinderen en kleinkinderen. Het geeft veel inzicht over de toen nog relatief onbekende ziekte ALS.

“Toen mijn vrouw overleed, had ik het niet erg gevonden om ook te gaan. Je bent dan opeens helemaal alleen. Ik ben toen meer gaan lezen en inmiddels lees ik vier boeken per week; geen kinderachtige flut romannetjes, maar literaire boeken die iets te vertellen hebben. Daar maak ik dan notities van en deze stop ik in een kaartenbak.” Toen zijn zoon vertelde dat hij een Facebookprofiel voor hem had aangemaakt, is Klaas daar niet meteen op ingegaan. Hij realiseerde zich echter dat Facebook hem de mogelijkheid gaf om zijn schrijfwerk met anderen te delen. “Ik ben begonnen met twee keer per week iets te posten, maar inmiddels is dat drie keer per week. Ik plaats twee keer per week een column met een foto en voor het weekend heb ik een vaste post ‘Bloemetje voor het weekend’. Ik wil het niveau van mijn posts graag goed houden. Niemand maakt betere bloemenfoto’s dan ik. Ik plaats ze altijd later in de avond, zodat mensen in de ochtend mijn post zien. Mensen kijken meteen als ik iets post en meestal krijg ik binnen een minuut al reacties. Ik vind het prettig dat mensen weten wanneer ik op Facebook zit.”

Naast schrijven is fotografie een grote passie van Klaas. Hij fotografeert al sinds 1930 en in al die tijd heeft hij meer dan tienduizenden foto’s gemaakt. Hij maakt naast bloemenfoto’s graag portretten. Deze kan hij uitsluitend zittend maken, iets wat wel een belemmering is. “Sinds een paar jaar heb ik geen krant meer en kijk ik ook bijna geen televisie meer, alleen op zondagavond met mijn zoon. Dan bestellen we Chinees en kijken we voetbal. Op televisie gaat het voornamelijk over eten of iets anders onbenulligs. Ik walg van al die vermaakprogramma’s. Als ik dan toch weer een keer kijk, dan denk ik ‘dat je daar mensen mee bezig houdt’. Ik houd mezelf wel bezig.”

Volgens Klaas komt zijn schrijfstijl goed over bij mensen. “Ik schrijf overal over en doe dit bondig. Ik gebruik geen moeilijke woorden. Mensen zijn ontzettend enthousiast gezien het aantal reacties. Ik heb begrepen dat ik al richting de duizend vrienden ga.” Wat heeft Klaas van het leven geleerd? “Ik zeg altijd: de wijze waarop ik leef is met mate en hier ben ik 103 mee geworden. Ik leeft net zoals toen ik jong was. We hadden soms niet meer dan een dubbeltje te besteden. Ik eet in de ochtend een kadetje, de lunch sla ik over en in de avond eet ik een kant-en-klare maaltijd. Ik houd dan altijd de helft over, maar gooi niks weg. Ik zet het buiten neer zodat een ander levend wezen hiervan kan eten. Kort geleden ben ik weer begonnen met aardappelen schillen en koken, maar de tweede keer dat ik dat deed, was ik even in slaap gevallen. Er lagen vier zwarte kooltjes in de pan. Die pan heb ik toen maar weggegooid.”

Klaas komt nooit bij de dokter en de dokter komt nooit naar hem toe. “Ik mankeer nooit wat. Ik heb mijn huisarts geloof ik één keer gezien. Waarom vraagt niemand mij hoe ik 103 ben geworden? Je bent alleen maar interessant als je ziek wordt.”

Heeft Klaas nog een boodschap voor de jongere generaties? “Ik ben een oude zak, wat weet ik nou van hun tijd. Ik heb wel een boodschap voor oudere mensen. Ga niet met de pakken neerzitten en alleen maar naar die rottige televisie kijken. Veel mensen zetten meteen ’s morgens de televisie aan, omdat ze lawaai willen. Doe iets nuttigs. Ik ben in ieder geval nog niet van plan om dood te gaan, dat zouden mijn Facebook mensen jammer vinden.”