Het hoofdstuk over haar eetstoornis in VK magazine heeft ervoor gezorgd dat ze veel positieve reacties kreeg. Journalist en feminist Dorien van Linge (25) heeft nog nooit zo open hierover verteld. Het persoonlijke hoofdstuk maakt onderdeel uit van haar recent verschenen boek ‘Feminist Fataal’. Een toegankelijk, persoonlijk handboek voor iedereen die geïnteresseerd is in feminisme en aanverwante zaken als seksualiteit, gender, racisme en je lichaam.
Het hoofdstuk over je eetstoornissen is het meest persoonlijke hoofdstuk uit het boek, dat verder ook uit theorie bestaat. Waarom is dit hoofdstuk zo persoonlijk? “Ik denk dat er veel taboe ligt op eetstoornissen. Het gaat gepaard met veel schaamte. Ik herkende me niet in de verhalen die ik las en ik hoop hiermee taboes te doorbreken. Het verhaal wat we vaak horen gaat over anorexia, terwijl veel mensen een gezond gewicht hebben en je niet aan de buitenkant ziet dat ze een eetstoornis hebben.”
Ze wilde een boek schrijven over feminisme, een boek wat ze zelf heeft gemist toen ze jong was. Het bestaat uit vijf thema’s, waaronder gender, lichaam en seks. Zo schrijft ze naast het hoofdstuk over eerstoornissen ook over body positivity, racisme en zelfbeeld. Het zijn voor haar allemaal onderwerpen die met feminisme te maken hebben.
Wat betekent feminisme voor jou? “Dat staat voor gelijkheid, gelijkheid in waarden, gelijkheid tussen mensen met een zwarte en witte huidskleur, met of zonder beperking, dus niet alleen man en vrouw. Het gaat er dus niet over dat er geen verschillen mogen bestaan, maar dat we geen hiërarchie aanbrengen. Voor mij is feminisme een blik op de wereld en ik geloof dat het mensen veel kan brengen. In het eerste hoofdstuk schrijf ik over de verschillende soorten feminisme. Dé feminist bestaat niet, het is een zoektocht naar wat bij jou past.”
“Ik ben biseksueel en daar heb ik best wel twijfels over gehad”
Het is een boek geworden wat je zelf hebt gemist. Wat miste je precies? “Toen ik een jaar of 17 was, had ik het fijn gevonden om te lezen over maatschappelijke onderwerpen, zoals over racisme en seksisme, maar dan niet op een academische manier. Als je niet weet wat feminisme is, dan in het fijn om daar een uitleg over te krijgen, maar zonder de moeilijke woorden en met voorbeelden uit het dagelijkse leven. Het is nu een hot topic, maar tien jaar geleden leefde het nog niet erg. Ik ben zelf biseksueel, en daar heb ik best wel twijfels over gehad. Het was fijn geweest als ik daarover had kunnen lezen en dat ik niet raar ben en anders.”
Een van de vijf thema’s in het boek is seks. Eén hoofdstuk gaat over sletten, en waarom een vrouw die veel seks heeft een slet wordt genoemd. Een ander hoofdstuk gaat over lesbisch, homo of biseksueel zijn. “Er wordt altijd maar vanuit gegaan dat je hetero bent door bijvoorbeeld familieleden of op werk. “Heb je al een vriendje?”, werd mij regelmatig gevraagd. Ik vind dat soms lastig. Ik heb nu een relatie met een man. Enerzijds heb ik dan de privileges van samen zijn met een man en word ik met rust gelaten. Met een vrouw wordt het veel sneller geseksualiseerd en krijg je opmerkingen als ‘ga eens tongen’. Daar heb ik met een man geen last van. Maar nu ik met een man ben word ik gelijk als hetero gelabeld. Er zijn strenge normen in onze maatschappij over wat een geslaagde relatie is. En dan heb je ook nog het plaatje dat je gaat trouwen en kinderen krijgen. Als je daar niet aan voldoet, kan dat lastig zijn. Dan moet je je eigen regels opstellen.”
“Veel mensen hebben een issue met eten”
Je deelt over je eetstoornissen. Het lijkt wel alsof iedereen een verstoring heeft in zijn of haar relatie met eten. Hoe zie jij dat en waar komt dit door? “Op de middelbare school leefde het al, in mijn vriendengroep ook. Klopt, veel mensen hebben een issue met eten, een verstoorde relatie. Dit hangt samen met je zelfbeeld, wat gun je jezelf, en de media doet daar nog een schepje bovenop door middel van beeldvorming, onder andere door het idealiseren van magere lichamen. Ik wil daar niet meer aan voldoen en me door laten leiden. Er zijn zoveel plaatjes, overtuigingen en strikte regels over hoe we eruit moeten zien, ook of we ons wel of niet moeten scheren wat en over het dragen van make up. Het feminisme heeft mij wel gebracht dat ik ben gaan nadenken over wat dit voor mij betekent en of ik hier eigenlijk wel aan wil voldoen.”
Het klinkt alsof feminisme voor jou een proces van bewustwording is. “Ik ben niet geïnteresseerd in het opschrijven van hoe het moet en zit, ik wil bereiken dat mensen gaan nadenken over de normen in de samenleving en over wat we als normaal beschouwen. Wat vind je er zelf eigenlijk van? Daar heeft feminisme me mee geholpen, met het bewust worden.”
In je boek omschrijf je dat we dingen doen die ons afleiden van onderliggende gevoelens. Wat willen we vooral niet voelen? “Negatieve gevoelens, daar is geen ruimte voor. We leven in een snelle wereld en op sociale media lijkt iedereen blij te zijn. Dat kan heel beklemmend werken. Als we met trauma’s te maken hebben, stoppen we die graag weg. Het is vervelend om je negatief te voelen. Ik wilde verdriet, onzekerheid en negatieve gedachtes over mezelf niet voelen. Het hebben van een eetstoornis gaf mij het gevoel van de illusie van controle. Als ik chaotisch was en dacht ‘niemand vindt mij leuk’, kon ik vasthouden aan die eetstoornis. Dat waren heldere regels en kaders.” Waar kwam jouw behoefte aan controle vandaan? “Ik wilde niet falen, alles in één keer goed doen. Als iets niet goed ging, dan was ik zo van slag dat ik in een ander aspect van mijn leven iets heel goed moest doen, zoals het eetaspect. Ik wilde toen ik jong was heel graag succesvol worden. Ik turnde als kind en was veel aan het trainen. Mijn lichaam zag ik als een maakbaar project waar ik zelf zeggenschap over had.”
Belangrijke les
Wat is een belangrijke les die je tot nu toe geleerd hebt? “Ik heb geleerd me meer open te stellen, niet alles zelf te willen oplossen en dat openheid je veel goed kan brengen. Ik zag het als een zwakte, maar het zorgt voor meer verdieping in mijn relaties. Het zorgt ervoor dat anderen ook kwetsbaarder durven te zijn, dat vind ik mooi om te zien. Dat is het grootste gewin.”
Moeten ouders ook je boek lezen? “Ik denk het wel. Het gaat ook over de kernzaken in onze samenleving, zoals genderbeleving, seksualiteit, huidskleur. Iedereen verhoudt zich daar toe. Deze drie dingen hebben met de beleving van jezelf te maken, dus ik denk dat het goed is om daarover te lezen, niet alleen door vrouwen, maar ook door mannen.”
