Burgemeester Pauline Krikke (58) van Den Haag wachtte een confrontatie met de gemeenteraad over de dramatisch verlopen nieuwjaarsnacht niet af. Ze kondigde zondag zelf haar vertrek aan in een videoboodschap op Instagram. Krikke lag al langer onder vuur in de hofstad.
Het opstappen van de ervaren bestuurder Krikke komt op het moment dat ze 2,5 jaar aan het roer van het stadsbestuur staat. De 58-jarige geboren Friese trad op 17 maart 2017 aan als de eerste vrouwelijke burgemeester in de hofstad als opvolger van VVD-partijgenoot Jozias van Aartsen. Krikke had toen al twee termijnen als burgemeester van Arnhem achter de rug en was daarvoor wethouder in Amsterdam. Daarnaast heeft ze tal van nevenfuncties in raden en besturen.
Krikke kon de eerste tijd nog rustig warmdraaien in de stad die met het Binnenhof vaak het centrum is van protestbetogingen. Maar langzaam dienden zich heikele kwesties aan.
Vorig jaar moest ze door het stof na een steekpartij op Bevrijdingsdag. Een Syriër stak drie willekeurige mensen op straat neer. Hij kreeg daar later tbs voor. Krikke zei kort na de steekpartij dat de dader bekendstond als verwarde man en dat er geen signalen waren dat er meer aan de hand was. Later bleek dat de politie al onderzoek had gedaan naar mogelijke terreurplannen van de Syriër. Een motie van wantrouwen tegen Krikke kreeg niet genoeg steun in de gemeenteraad.
Drie maanden daarna werd het stadhuis opgeschrikt door de zelfmoord van PVV-raadslid Willie Dille. Zij stapte uit het leven nadat ze publiekelijk had gezegd dat ze was ontvoerd, mishandeld en verkracht “door een groepje moslims”. Een geschokte Krikke had geprobeerd Dille te helpen en over te halen aangifte te doen, tevergeefs.
Krikke leidde ruim een jaar lang een opmerkelijke coalitie van Hart voor Den Haag/Groep De Mos, VVD, D66 en GroenLinks. Afgelopen week echter zegde de gemeenteraad van Den Haag geen vertrouwen meer te hebben in twee wethouders van Hart voor Den Haag/Groep de Mos, onder wie Richard de Mos, wegens een justitieel onderzoek naar hun handelen. Hiermee belandde Krikke in een politieke crisis waarvan al de vraag was hoe zij zich daar uit zou gaan redden.