Nederlanders om in de gaten te houden: regisseur Emma Branderhorst

Haar film ‘Onderhuids’ over meidenvenijn heeft vorige week tijdens het Nederlands Film Festival de Wildcard gewonnen. Deze prijs wordt uitgereikt aan de beste studenten fictie film. Emma Branderhorst is nog maar net afgestudeerd als regisseur en mag nu met een prijs van 50.000 euro over een nieuwe film gaan nadenken.

Ze heeft tijdens haar middelbare school zelf met meidenvenijn te maken gehad. “Ik snapte nooit zo waarom we als vriendinnengroep zo venijnig naar elkaar waren en wat er mis was met mij. Het voelde als een onderwerp wat ik nog moest oplossen of in ieder geval induiken, en dat heb ik gedaan met mijn afstudeerfilm.”

Emma had een vriendinnengroep bestaande uit tien meiden en ze noemden zichzelf de ‘girls. “We waren kopieën van elkaar. Het ene moment waren ze mijn vriendinnen en het andere moment voelden ze niet als mijn vriendinnen. Soms hoorde je erbij, en dan weer niet. Daardoor ging ik mee doen aan het gemene gedrag, omdat ik erbij wilde horen. Dan maakte ik een opmerking over iemand haar broek, want anders zouden ze iets over mijn broek gaan zeggen. We maakten vervelende opmerkingen naar elkaar, waardoor ik me heel erg onzeker ging voelen. Het was heel twisted , je weet nooit hoe de pet stond bij de ander.”

Waarom doe je wat je doet?

“Ik heb Onderhuids gemaakt omdat ik met een vraagstuk zat, iets wat me bezighield en wat ik nog niet had afgesloten. Ik merkte dat het meidenvenijn van toen nog steeds invloed op me had en dat zat me niet lekker. Mijn vorige film Femme (2017), geschreven met Janna Grosfeld, is een portret over Teun. Een 12-jarige jongen in het begin van zijn puberteit, zijn ontdekking naar seksualiteit tijdens een zomervakantie met zijn oudere zus. Ook dit was een persoonlijk vraagstuk waarop ik de antwoorden heb gezocht via een fictief verhaal. Bij Onderhuids wil ik echt herkenbaarheid te creëren voor meiden en vrouwen die het nu meemaken, of mee gemaakt hebben. Ik wil het onderwerp bespreekbaar maken en vrouwen laten weten dat ze er niet alleen voor staan.”

Hoe is het nu met je?

“Goed, super goed. Ik ben heel moe, maar tegelijkertijd heb ik ook veel energie doordat ik de prijs gewonnen heb. Ik had het niet eens een beetje verwacht. Dus ik ben aan het bijkomen van het alles en nieuwe plannen aan het bedenken. Ik ga weer een nieuwe film maken. Ik had er niet bij stilgestaan dat er nog een film zou komen. Dat is nu wel veranderd. Ik werk op een castingbureau, daar heb ik nu een vaste baan, dus ik moet kijken hoe ik dat ga combineren”.

Waarom sta jij in de ochtend op?

“Omdat ik altijd veel zin heb in een nieuwe dag, om naar mijn werk te gaan en om mensen te spreken over van alles en nog wat. Ik sta met veel plezier op, behalve als ik moe ben. Ik knuffel eerst met mijn vriend, eet elke ochtend een grapefruit en ga dan met de fiets naar mijn werk.”

Hoe zorg je goed voor jezelf als je een film maakt?

“Dat ben ik echt aan het leren, want dat is niet altijd even goed gegaan. Als regisseur is het jouw project en voel je je voor alles verantwoordelijk, zeker als het je afstudeerfilm is. Ik vond het heel moeilijk om voor mezelf te zorgen. Ik draaf maar door zonder rust. Wat ik elke avond voor het slapen gaan probeer te doen, is Headspace, een meditatie app. En ik moet niet later dan 23:00 uur naar bed en oppassen met alcohol. Het kan soms heel gezellig zijn met vrienden, maar dan ben ik de volgende dag brak. Ik vind dat niet fijn, want dan ben ik er niet bij. Dat probeer ik nooit te doen als ik moet werken. Verder let ik er ook op dat ik gezond eet en sport.”

Wat zou je graag aan alle jonge meiden willen zeggen?

“Dat het heel belangrijk is dat je doet wat je zelf leuk vindt, los van wat andere meisjes doen. Als je bijvoorbeeld voor een school kiest, maar ook wat je aan hebt qua kleding, ga niet mee met de rest. Ben je eigen persoon, daar komt je het verste mee. Geef je eigen identiteit vorm.”

Welke wijze les heb je recent geleerd?

“Dat ik altijd trots mag zijn op wat ik maak. Ik was niet echt trots op mijn film. Ik vond het wel een goede film, maar heb mezelf in de anderhalf jaar dat ik eraan gewerkt heb, wel ingedekt. Ik zei dan bijvoorbeeld dat mensen er niet te veel van moesten verwachten. En dan gebeurt er dit, zo’n prijs en alle positieve reacties die ik krijg. Dat had ik nooit kunnen bedenken. Dus wees trots op je werk, het mag er zijn.”

Wat kunnen wij van jou leren?”

“Ik respecteer mensen, ben als een frisse energie en ik ben heel erg eerlijk. Ik kan soms heel hard zijn, maar ook goede raad geven. Mensen voelen zich vertrouwd bij mij, omdat ik niet oordeel en roddel.”

Wat waardeer je aan jezelf?

“Ik waardeer mijn doorzettingsvermogen. Ik geef nooit op: als ik iets wil, dan komt dat er gewoon. Dat bedoel ik niet in verwende zin, maar neem zo’n project als mijn film met onderwater camera’s. Ik had daar geen geld voor, maar ik zorg er wel voor dat het er komt.”

Stel, je mag een uur met iemand wandelen, wie zou dat zijn en waar zou je het over willen hebben met deze persoon?

“Ik zou graag een keer met een onderduiker uit de Tweede Wereldoorlog willen praten om te weten hoe dat was. Hoe is het om met die angst te leven? Ik ben al heel lang gefascineerd door de oorlog. Ik ben zo op mijn vrijheid gesteld en ik praat heel veel. Dus als je net als ik bent en dan ook zo’n droom hebt, en dat je dan onderduiker bent. Hoe moet dat geweest zijn? Ik zou een dag terug in de tijd willen om te ervaren hoe verschrikkelijk dat geweest moet zijn. Wat doet dat met iemand om niet naar buiten te kunnen wanneer je wilt en stil te zijn omdat mensen je aan het zoeken zijn?”