Ilse (25) vertelt over haar relatie met haar borsten

Foto:

Uit mijn vroege jeugd heb ik twee tegenovergestelde herinneringen aan borsten. De eerste herinnering is aan de borsten van mijn oma. Dat is op zich al een wonder, want zij was heel erg preuts. Zelfs mijn moeder had haar moeder nog nooit bloot gezien. Tijdens een bezoek bij opa en oma kwam de dokter langs voor oma en wij moesten weg. Maar per ongeluk liep ik langs oma’s kamer, en zag ik haar in een flits met ontbloot bovenlijf op bed zitten: ingezakt met hangende schouders en haar borsten hingen ook heel erg.

Ik zag een ongelukkige vrouw met een zwaar leven. Haar borsten pasten gewoon helemaal bij hoe zij was. Ik schrok heel erg van dit tafereel, ook omdat ik Oma bloot had gezien en mijn moeder niet. Mijn tweede herinnering is aan de borsten van mijn moeder. Zij was juist heel makkelijk met bloot zijn en zonnebaden deed zij altijd topless, zo ook tijdens een vakantie in Italië. Ik herinner me dat ik toen met een stokje zachtjes over haar lijf ging en haar tepel zag reageren. Ik was verrast en zij legde mij uit dat borsten op aanraking reageren.

Foto: Claudia van het Kaar

Zelf kreeg ik al heel vroeg borsten. Toen ik 9 was (in groep 6) moest ik al een beha dragen. Het was leuk om die samen met mijn moeder te kopen. Maar toen ik er trots mee op het schoolplein liep werd ik door een meisje uit groep 8 belachelijk gemaakt. Ik schrok ervan en dacht dat ik niet met mijn borsten mocht pronken omdat mensen er heel fel op reageren. Achteraf gezien begon ik toen afstand van mijn borsten te nemen. Zij groeiden gestaag en toen ik naar de middelbare school ging begon ik op te merken dat jongens erop reageerden. Soms op een plagende manier: een jongen noemde mij altijd “bigboob”, die heb ik een klap verkocht! Maar vaak zag ik hen verlekkerd naar mijn borsten kijken. Ik was mij heel vroeg van mijn vrouwelijkheid bewust en liet dat ook zien. Aan de andere kant vond ik het ook verschrikkelijk dat mijn borsten reacties opriepen en dat het een seksueel beladen ding was. Het woord “seksueel” kende ik toen trouwens nog niet.

Toen ik 16 was begon ik het contact met mijn borsten steeds meer te verliezen. Ik heb me lange tijd geschaamd voor mijn borsten, en met name voor mijn ingetrokken tepels. Sommige mannen reageerden er verbaasd op en vroegen “waarom zit er een gaatje?”. Omdat ik er van andere vrouwen nooit iets over hoorde dacht dat ik een rare afwijking had en voelde me daar alleen in. Alle vrouwen om mij heen hadden tepels die naar buiten stonden. Van hen hoorde ik dat het fijn is als mannen met je tepels spelen. Maar als je tepels naar binnen zitten, zoals bij mij,  dan heb je er niet zo veel gevoel in. Dat maakte het voor mij lastig om mij mijn borsten helemaal toe te eigenen. En zo werden zij een soort collectief bezit. Ik begon uit te gaan en mannen zaten net zo vanzelfsprekend aan mijn borsten als zouden ze mijn arm aanraken. Ik voelde toch niet zo veel en liet het maar gebeuren.

Mijn borsten weer toegeëigend

Op mijn 22ste ben ik de tantra in gegaan. Door wat ik er leerde en door het contact met andere vrouwen kwam ik veel meer in mijn lijf. Ook kon ik ineens veel beter voelen wat klopt voor mij, vanuit een basis van liefde voor mezelf. Daardoor heb ik me mijn borsten weer toegeëigend. Ik besef nu hoe kwetsbaar en krachtig ik ben, en dat mijn lichaam een tempel is die ik wil eren en zuiver wil houden. Op mijn 24ste ben ik daarom ook met hormonale anticonceptie gestopt. Dat is een hele verrijking van mijn leven. Ik merk nu pas wat de menstruatiecyclus met mijn borsten doet, en hoe ze gedurende mijn cyclus veranderen. Voordat ik ongesteld word, worden ze een hele cupmaat groter. Ze zijn dan stevig, bijna hard en heel gevoelig, echte “big mama’s”. Dan vind ik ze ultiem prachtig. Op eerste dag van mijn ongesteldheid zakken ze weer wat in en worden zij lekker zacht.

Sinds ik echt met mijn borsten in contact ben merk ik pas hoe gevoelig ze zijn. Van daaruit heb ik bij het vrijen voor het eerst tegen een man kunnen zeggen “ik wil nog niet dat je mijn borsten aanraakt”. Toen ik hem vertelde dat ik ingetrokken tepels heb zei hij “oh dat heb ik al lang gevoeld”. Dat was voor het eerst dat een man daar geen issue van maakte. Ik heb geen idee of het toeval is, maar nu ik zoveel liefde voel voor mijn borsten merk ik dat mijn tepels af en toe naar buiten komen. Dat ontroert me.

Dit interview is een van de vele uit een serie borsten-interviews door Claudia van het Kaar. Zij is vrouwencoach en lichaamswerker gespecialiseerd in borsten. Op dit moment schrijft zij een boek over borsten. Kijk op haar site voor meer informatie en om bericht te krijgen wanneer haar boek klaar is: www.centrumvoorvrouwen.nl.