De drie nieuwe éénpitters in de Tweede Kamer hebben dinsdag als laatste hun wensen kenbaar gemaakt bij de verkenners. Liane den Haan van 50PLUS, Caroline van der Plas van de BoerBurgerBeweging (BBB) en Sylvana Simons (BIJ1) haalden alle drie één zetel. Hun past bescheidenheid, zeiden ze.
Den Haan heeft bij Annemarie Jorritsma (VVD) en Kajsa Ollongren (D66) aangegeven dat het toekomstige kabinet “nu eindelijk aandacht zou moeten hebben voor de demografische ontwikkelingen en de uitdagingen die dat met zich meebrengt”. Het gaat volgens haar dan vooral over de woningmarkt, de zorg en pensioenen.
Sylvana Simons benadrukte in haar gesprek dat een betrouwbare overheid en een betere samenleving voor haar partij voorop staan. Ze gaat uit van een plek in de oppositie. “We zijn jong, klein en nieuw en hebben nog heel veel te leren. Bovendien is het voor BIJ1 onmogelijk om samen te werken met partijen die wij verantwoordelijk achten voor de afbraak van het sociale beleid. Het zou heel raar zijn om in een kabinet te gaan zitten waar bijvoorbeeld de verantwoordelijken voor de toeslagenaffaire vrolijk verder gaan alsof er niets gebeurd is.”
Van der Plas heeft aangegeven dat voor haar de komst van een ministerie van Platteland voorop staat. “Dat is niet zo raar, dat hebben ze in andere landen ook. Daarin is dan landbouw geïntegreerd, met een afdeling economische zaken en ruimtelijke ontwikkeling. Er komt ontzettend veel af op het platteland, met het volbouwen en het vergrijzen.” Mocht het zo uitkomen dat haar partij één zetel kan leveren die nodig is voor een meerderheidscoalitie, dan wil ze zelf minister van Platteland worden. CDA, VVD, CU, SGP zijn de eerste partijen waar BBB heil in ziet, aldus de nieuwkomer.
Volgens haar reageerden de verkenners verrast op haar inbreng. “Ze vonden dat ik leuke dingen naar voren bracht. Dingen die ze eigenlijk nooit horen. Dat is precies waarom wij in de Kamer zitten. Om die kleinere punten toe te voegen. Wat in Den Haag als klein zeer wordt gezien, is in het platteland grote pijn.” Van der Plas heeft ook benadrukt dat er een langjarig plattelandsbeleid moet komen, met een stip aan de horizon van twintig of dertig jaar. “Dan weten ook ondernemers op het platteland waar ze aan toe zijn. Nu is het om de vier jaar, als je geluk hebt, anders is het om het jaar of om de twee jaar.”