Staatssecretaris Ankie Broekers-Knol (Asielzaken) wil meer doen om de overlast en criminaliteit door een beperkte groep asielzoekers tegen te gaan. De afgelopen jaren zijn er tal van maatregelen getroffen om deze personen aan te pakken, maar dat is niet voldoende, erkent ze in een reactie op een alarmerend rapport van de inspectie Justitie en Veiligheid. Ze denkt aan meer toezicht of vreemdelingenbewaring voor betrokkenen.
In een brief aan de Tweede Kamer wijst ze erop dat bij veel asielzoekers die overlast veroorzaken of crimineel gedrag vertonen, meerdere problemen tegelijk spelen. Zo is er vaak sprake van alcohol- of drugsverslaving en psychiatrische problemen. Dat maakt de aanpak volgens haar complex. Binnen de gewone asielzoekerscentra zijn er niet genoeg middelen en kennis om deze asielzoekers goed te begeleiden. Ook voor de andere asielzoekers, de medewerkers en omwonenden is deze situatie niet veilig, aldus de bewindsvrouw.
Broekers pleit voor meer hulp van ggz-instellingen, maar de aansluiting is lastig. “De zorg die deze klinieken kunnen bieden, sluit volgens de Inspectie niet altijd aan bij de zorg die de asielzoeker nodig heeft en het duurt vaak lang voor het hulptraject gestart kan worden in verband met het aantal beschikbare plekken voor mensen die geen Nederlands spreken. Bovendien is voor deze vrijwillige trajecten altijd de medewerking en inzet van de betreffende asielzoeker nodig, die vaak niet wordt verleend”, schrijft de demissionaire staatssecretaris.
Ze is met het ministerie van Volksgezondheid in overleg om de ggz-zorg toegankelijker te maken voor deze doelgroep. Ook minderjarige asielzoekers met wie het niet goed gaat, moeten beter en eerder terecht kunnen in de (gesloten) jeugdhulp. Ook voor hun begeleiding en opvang is meer nodig. Daarover zijn volgens Broekers al afspraken gemaakt met onder meer de gemeenten en jeugdzorg. Volgend jaar gaan twee instellingen aan de slag met gerichte hulp voor deze doelgroep.
Verder wil Broekers meer toezicht op overlastgevende asielzoekers. Er zijn er al enkele locaties waar zij worden opgevangen in een sobere omgeving met meer toezicht. Maar volgens Broekers onttrekt een “aanzienlijk deel van de groep” zich gedurende de procedure toch aan het toezicht. Ze zoek uit of het mogelijk is om de betrokkenen in vreemdelingenbewaring te nemen.