Wist u dat de klacht ‘moe’ wereldwijd de meest gepresenteerde klacht is bij de dokter? En dat de grootste beroepsgroep binnen de geneeskunde, wereldwijd, psychiatrie is? En dat dokters vier keer zo vaak zelfmoord plegen dan mensen met een ander beroep? En dat er huisartsen zijn in Nederland die niet meer op vakantie kunnen omdat er niemand is om de praktijk waar te nemen, laat staan dat ze met pensioen kunnen want niemand wil de praktijk overnemen? En dat er in de afgelopen jaren duizenden verpleegkundigen afgevloeid zijn en bedden verminderd, ondanks de toenemende vergrijzing waardoor er feitelijk juist steeds meer bedden nodig zijn?
Jammer genoeg lijken de politic al jaren te “moe” of incompetent om structurele veranderingen in de zorg aan te brengen, de beroepsgroepen van dokters lijken steeds meer op een verlengstuk van de overheid dus praten ze braaf mee in plaats van op te komen voor hun achterban en daarmee voor de burgers. Als we steeds meer psychiatrische patiënten hebben en we worden steeds dikker, hoe ‘gezond’ zijn we dan? Is de samenleving dan niet hartstikke ziek?
Waarom laten we burgers wel betalen voor onder andere huisartsenzorg middels belastingen en zorgpremie, om ze vervolgens geen huisarts aan te kunnen bieden? Dat overkomt steeds meer mensen. Het is een beetje alsof je een ANWB abonnement hebt, maar bij pechhulp mag je twee dagen rondbellen of er iemand alsjeblieft wil helpen. Daar betaal je natuurlijk geen belasting en premie voor, lijkt mij. Misschien moeten al die mensen zonder huisarts stoppen met betalen van hun zorgpremie.
Ben je opgeleid als chirurg of orthopeed en net klaar, dikke kans dat je niet aan een baan komt. Er zijn er teveel van. Een verkorte omscholing naar huisarts of arts op de Intensive Care zou geen vreemd idee zijn. Word je huisarts in Zeeland of Drenthe – waar een tekort is – dan word je vrijgesteld van belasting betalen. Dan is het huisartsen tekort binnen no-time verdwenen. Want een eigen praktijk met 2000 patiënten betekent 50 á 60 uur per week werken. Beetje sneu als je dan niet af en toe op vakantie kan.
Dat is om moe van te worden
Investeren in de zorg en in gezondheid, het lijkt zo logisch. En dat gebeurt ook wel, want in de afgelopen jaren steeg het budget alleen maar. Van het totale Bruto Binnenlands Product ging vóór de corona crisis 13,1 procent naar Zorg en Welzijn, dat is omgerekend ongeveer 5500 euro per persoon per jaar. Twintig jaar geleden was dat nog ‘maar’ 10 procent en over twintig jaar kost het het dubbele. Dat is om moe van te worden. Om nog maar te zwijgen over de kosten van de coronacrisis, inclusief dure uitgaven aan nutteloze mondkapjes en 5 miljard die niet kan worden verantwoord door Hugo.
Er is maar één conclusie: we zijn ongezonder en ouder aan het worden. Een hoogleraar voeding zei een aantal jaar terug, dat driekwart van alle chronische ziekten – en daar gaat een heleboel geld heen – voor 90 procent gerelateerd is aan voeding. Dat is schokkend. Er zijn twee boeken, die ik iedereen van harte kan aanbevelen om zijn gezondheid te verbeteren en psychisch wat steviger in de schoenen te staan. Als iedereen deze twee boeken ter harte zou nemen, dalen de kosten voor zorg.
Het eerste boek heet ‘Diabetes type 2? Maak jezelf beter!’ en is geschreven door specialist Hanno Pijl en diëtiste Karine Hoenderdos. Iedereen met wat overgewicht, suikerziekte of te hoog cholesterol of alles bij elkaar, profiteert ervan om op een andere manier te leren eten. Zo wordt je dieet voor altijd gezond. Koop het, doe het, praat erover.
Het tweede boek is van Mark Manson en gaat over emoties, en hoe daar anders mee om te gaan. Het heeft de pakkende titel ‘De edele kunst van not giving a f#uck’. Een must voor de adolescent in dit moeilijke tijdperk. Hoe krijg je grip op de moeilijkere dingen. Wees lief, steun elkaar begin samen met je buren een moestuin en vertrouw op jezelf. Dat kost niks en word je ook niet ‘moe’ van. En slik elke dag vitamine D.
Met enige regelmaat schrijft Huib Rutten een column voor Nieuws.nl. Hij is vader, huisarts en heel bezorgd.