De negentig minuten durende dramafilm Cyanide, gefinancierd door Youth Novel Motions, volgt 6 hoofdpersonages en hun irrationele denkpatronen onder hevige mentale druk. Het is de tiende film van regisseur en schrijver Amar Somaroo (26), waar hij ruim twee jaar aan gewerkt heeft.
Cyanide betekent vergif, aldus Amar, en zit ook in appelpitjes. Zijn speelfilm gaat om de wereld van zes karakters die vergiftigd wordt naarmate ze hun impulsieve gedrag beginnen te volgen. De trigger om de film te maken, was de coronacrisis. “Iedereen zat thuis en had wat meer tijd. Ik zag veel jongeren met een depressie, die leden onder de lockdowns. Dat merkte ik zelf ook. Ik ben vlak voordat de crisis begon met een burn-out uit dienst gegaan.”
“Iedereen loopt met zaken rond die hij kwijt wil”
Amar heeft altijd veel ideeën in zijn hoofd en houdt, naast het maken van films en documentaires, van schrijven. “Ik wilde iets schrijven waardoor ik trauma’s uit het verleden kon verwerken. Iedereen loopt met zaken rond die hij kwijt wil. Maar ik heb ook de film gemaakt omdat het een kans was om mensen bij elkaar te brengen en om samen iets unieks te creëren. Er zijn uiteindelijk zeventig mensen betrokken geweest, waarvan twee betaald hebben gekregen. We hebben tijdens de pandemie gefilmd en de film is begin juni online gegaan.”
De Schilderswijk in Den Haag, waar Amar is geboren en opgegroeid, speelt een belangrijke rol in de film. “Er zit best een stigma op die wijk. In de film wil ik laten zien dat waar je geboren bent en opgroeit, een rol speelt in je toekomst. Dit kan je ook omdraaien in je voordeel. Ik laat de realiteit van de Nederlandse samenleving zien door de ogen van iemand die in een achterstandswijk heeft gewoond en met armoede te maken heeft gehad. Ik ervaar de maatschappij heel versplinterd en anders dan dat de media ons portretteert. We hebben met veel issues te maken die als tweederangs worden gezien. Veel mensen voelen zich bijvoorbeeld niet veilig en vrouwen hebben last van cat calling.” In de film kaart Amar zes van deze sociale issues aan, zoals racisme en discriminatie, giftige mannelijkheid en verkrachting en roem. Een deel van de verhaallijnen zijn eigen interesse gebieden, zoals psychose en de Schilderswijk.
Welk vak zou je graag willen geven op school?
“Iets met maatschappijleer, zodat de generatie onder mij beter kan beseffen hoe de samenleving in elkaar zit. Ze zijn opgegroeid met internet en hebben alle informatie die je maar kunt bedenken in hun broekzak, maar door algoritmen bepaalt het internet je te zien krijgt. Oprechte interesse onderling is door deze filter bubble wel verwaterd. Ik wil ze perspectief geven van hoe groot de wereld in werkelijkheid is, buiten Nederland. Ik heb veel gereisd en veel van de wereld gezien, hierdoor krijg je een ander perspectief. Dat zie je ook terug in mijn film. Als je het beetje Nederlands wat er wordt gesproken niet zou horen, zou je niet weten dat de film in Nederland is opgenomen.”
Wat voor advies vragen mensen aan jou?
“Ze stellen me filosofische vragen of komen bij mij voor levensadvies, vaak over welke kant ze op moeten gaan met hun leven en wat ze beter zouden kunnen doen. Vragen over de toekomst, perspectief op hun zakelijke en persoonlijke leven, financiën. Het gaat vaak over verbetering en motivatie. Ik heb al veel gedaan op jonge leeftijd, dat motiveert anderen.”
Waar haal jij je motivatie vandaan?
“Ik ben arm opgegroeid, waardoor je Nederland enorm anders ervaart. Ik had altijd veel te vertellen als kind, maar er was niemand die naar me wilde luisteren. Er waren andere issues die om aandacht vroegen. We hadden niet veel vormen van entertainment thuis, ik was 17 toen ik voor het eerst met vakantie ging. Ik wilde zo graag vertellen, dat ik ben gaan schrijven. Ik had een zee aan ideeën in mijn hoofd en las veel boeken. Op mijn zeventiende kreeg ik mijn eerste boekendeal en is mijn eerste roman gepubliceerd. Wat later ben ik film gaan studeren. Mijn motivatie komt dus vanuit een behoefte van niet gehoord zijn.”
Wat voor reflectie heeft de volgende generatie volgens jou nodig?
“Wat de generatie na mij nodig heeft, is connectie met elkaar. Ze zijn heel disconnected en weten niet goed hoe ze met elkaar moeten communiceren. Dat zie je bij mijn generatie al, maar bij de volgende generatie is dat nog erger. We mogen als gehele maatschappij onder de loep nemen hoe we met elkaar communiceren. De media, en de manier van berichtgeving, heeft een sterke invloed op hoe mensen elkaar zien. We mogen meer bij elkaar zitten en praten over waar we naartoe gaan.”
Wat is het beste relatie advies wat je ooit gekregen hebt?
“Ik heb geleerd dat je je vooral niet moet bemoeien met de relatie van anderen, dus ik geef ook vrijwel geen advies. Ik heb dat lange tijd wel gedaan, maar dat werkt averechts. Uiteindelijk is de relatie met jezelf uiteraard het belangrijkste. Het beste advies wat ik zelf heb gekregen, is elkaar de ruimte geven zodat je je kan ontwikkelen. Ik denk dat veel mensen niet zichzelf durven te zijn in relaties, omdat ze het gevoel hebben dat ze zich op een bepaalde manier moeten gedragen. Hierdoor compenseer je altijd en dit zou nooit hoeven in een gezonde relatie.”
Wat betekent God voor jou?
“Ik ben ermee opgegroeid als Hindoe, en heb ook op een Hindoe basisschool gezeten. Ik ben dus wel religieus opgevoed, maar persoonlijk heb ik er niet zoveel mee. Wel respecteer ik eenieder die gelovig is. Ik denk dat religie of God een guideline kan zijn, maar ik heb dat niet per se nodig. Ik geloof wel dat God bestaat en ben zeker geen atheïst. Maar het hoeft van mij niet zo.”
Stel vanavond is je laatste avondmaal, wat zou je eten, met wie en waar gaat het gesprek over?
“Dan wil ik met mijn beste vrienden eten. Het gesprek zou gaan over hoe groot het universum is en hoe wij mensen denken dat we heel belangrijk zijn. Het zou een filosofisch gesprek zijn, over waarom we handelen zoals we handelen en wat de correlatie is tussen gebeurtenissen uit de geschiedenis en waar wij staan als samenleving op deze laatste dag. Een gesprek over technologie vind ik ook interessant, en waar dat heen gaat. De maatschappij is in een korte tijd heel snel technologisch geavanceerd, en dat is best eng.”
Wat waardeer je aan jezelf?
“Dat ik de capaciteit heb om dingen in perspectief te zetten en te relativeren, bijvoorbeeld over hoe ik ben opgegroeid. Een achterstandswijk kan heel deprimerend zijn, met veel armoede en drugsgebruik. Dat kan negatief uitpakken. Als je kan relativeren, biedt dat houvast. Je hebt zelf de keuze wat je met je leven doet en ook hoe je met trauma’s omgaat. Het is vooral belangrijk om in je eigen capaciteiten te geloven en deze te blijven ontwikkelen. Zelfverzekerdheid neemt niemand je af.”
Wat doe je graag in het weekend?
“Het liefst reis ik. Ik heb als filmmaker een apart rooster en dus geen normale werkweek en weekend. Als het kan ben ik weg, in Europa, of daarbuiten. Ik heb vrienden over de hele wereld wonen, die zoek ik op en soms ben ik dan ook aan het werk. Ik probeer dat wel altijd zo te plannen. Verder schrijf en lees ik graag. Soms moet ik even uit mijn omgeving en boek ik een hotel. Dan schrijf ik een paar dagen en bestel ik roomservice.”
Waar ben je momenteel mee bezig?
“Ik ben een documentaire aan het afronden, die zit in de laatste fase van monteren. The Place I Call Home is de titel. In Nederland ben ik altijd een buitenlander, maar in Zuid-Azië ook. Dus wat is de plek die je thuis noemt? Voor deze documentaire heb ik veel gereisd en mensen gevraagd waar ze zich thuis voelen. Wat ik eruit heb gehaald, is dat thuis ontwikkelt naarmate je meer reist. Je maakt overal als het ware kleine huisjes en dat is dan je thuis. Je gaat dan de wereld als een plek zien waar je verschillende plaatsen hebt waar je je thuis voelt.”
Wie mag er volgende week in de rubriek?
“Elya Kèran, ofwel Erkan Öztürk. Hij is een enorm getalenteerde portret- en fashion fotograaf.”
De film Cyanide is momenteel online te streamen op Amazon Prime Video in Groot- Brittannië en de Verenigde Staten en wereldwijd op Vimeo.