Het begon allemaal als jongen van acht, op de tribune bij FC Utrecht, aan de hand van zijn vader. Robert Junier had meer oog voor het ‘uit’-vak dan het voetbal, omdat hij de groepsdynamiek super interessant vond. “En dat is altijd zo gebleven.” Als manager supporterszaken en participatie heeft hij een maatschappelijke en verbindende functie tussen de club, de supporters en Utrecht. “Als het met de supporters goed gaat, gaat het met de club ook goed.”
Robert werd als fanatieke supporter in 2013 lid van de supportersvereniging, waar hij al snel een actieve rol vervulde als vicevoorzitter. Hij was de vertegenwoordiger van de groep in het contact met de club. “De supporters werden slecht gehoord, vonden ze, waardoor er verwijdering ontstond. Ik zorgde dat het gat tussen de bedrijfsmatige kant van de club en de tribune verkleinde.” Na een aantal jaren merkte de club dat ze Robert structureel konden gebruiken en kwam hij voor acht uur in de week in dienst. Sinds 2016 werkt hij fulltime voor FC Utrecht.
Het best bewaarde geheim van de club
Sinds een half jaar is hij manager van de nieuwe afdeling supporterszaken en participatie, volgens hem het best bewaarde geheim van de club. De afdeling bestaat uit supporterszaken, met een coördinator en twee fan coaches die zich focussen op het sociale preventiebeleid. “We kijken naar de supporters en hun behoeftes en kijken naar waar het goed gaat en waar het minder goed gaat. We werken preventief zodat supporters niet in de problemen komen. Wat kunnen we doen aan de voorkant? We zien dat supporters echt van hun club houden. We gebruiken die kracht en maken supporters bewust waar bepaald gedrag toe leidt. We proberen aan de voorkant veel meer in contact te zijn, waardoor we ze leren kennen en op tijd kunnen ingrijpen als er iets speelt.”
FC Utrecht heeft iets minder dan 10.000 seizoenkaarthouders. Een groot deel hiervan gaat naar de wedstrijd en weer naar huis, maar er zijn ook supporters die meer betrokken zijn. “Dit zijn er een paar duizend, die aangesloten zijn bij de vereniging en meegaan naar uit wedstrijden. Dit zijn mensen die zich echt op beleidsniveau met de club willen bemoeien. Die zijn fanatiek en sommige zijn over fanatiek.”
“We helpen mensen met een afstand tot de maatschappij”
Door de media heeft het woord supporter een behoorlijke negatieve lading gekregen. Met zijn afdeling wil Robert juist de andere kant laten zien. Hij wil de ruim 95 procent van de supporters die geen problemen veroorzaken ook een gezicht geven. “We moeten de problemen die er zijn zeker niet bagatelliseren, maar het overgrote deel van hen zet zich dagelijks maatschappelijk, ook degene die soms over de scheef gaan. Wij helpen supporters naar een positieve gedragsverandering, onder andere met het project U4U, dat gaat over re-integratie en resocialisatie. We helpen mensen met een afstand tot de maatschappij. Dit zijn supporters die hulp nodig hebben of in de problemen zitten, met name op het gebied van re-integreren. Dit kunnen ex-gedetineerden zijn waarover andere supporters ons vertellen.”
Met het project zorgt FC Utrecht ervoor dat deze mensen in het stadion kunnen werken, waardoor ze kunnen ontdekken waar hun kracht en competentie zitten. “Ze mogen eerst voelen dat ze er mogen zijn en dat ze onderdeel zijn van de FC Utrecht familie. Er is zoveel inspiratie in ons stadion te vinden. Ze beginnen operationeel en tijdens het werken komen ze in contact met andere afdelingen.”
Welk vak zou je willen geven op school, dat je zelf hebt gemist?
“Bedrijfsethiek. Het vak werd binnen defensie gegeven en gaat veelal over je eigen normen en waarden. Een keuze wordt vaak bestempeld als goed of slecht. Het is belangrijk dat met name de jongere generatie, die sterk wordt beïnvloed door sociale media, leert te luisteren naar hun morele kompas. Een stukje bedrijfsethiek kan bijdragen aan een stukje bewustwording, van jezelf en anderen.”
Wat voor adviezen vragen mensen aan jou?
“Dat gaat veelal over het creëren van draagvlak. Mensen hebben veel ideeën en initiatieven en komen dan bij mij om te testen of het aansluit bij de behoeftes van de achterban en of er draagvlak is bij de club en andersom kan ik toetsen of er draagvlak is bij supporters voor ideeën van de club.”
Wie inspireert jou?
“Ik haal zoveel inspiratie uit mijn omgeving, ik kan door de kleinste dingen geïnspireerd raken. Ik ontmoet veel mensen die van de straat komen, hun humor en relativeringsvermogen inspireert mij. Als ik toch een persoon moet noemen, dan is dat Frans van Seumeren. Voor hem wil ik een stap harder zetten en door het vuur gaan. Veel mensen binnen de club hebben de kans gekregen om aan zichzelf te werken en weer in mensen te geloven. Er staat een standbeeld van hem voor de deur. Die is er gekomen vanuit de supporters. Als ik daar langsloop, dan doet me dat wat.”
Wat voor reflectie heeft de volgende generatie van ons nodig?
“Ik wil hem graag omdraaien de vraag. Ik denk dat onze generatie al zo enorm veel leert, terwijl er een grote druk op onze jeugd ligt. Ik denk dat wij als ouderen mogen zeggen: betrek ze erbij en luister goed naar ze. Ik heb drie zonen en leer enorm veel van ze. Wij kunnen iets leren van de volgende generatie.”
Als je een boek over je leven zou schrijven, wat zou de rode draad zijn?
“De rode draad bij mij is ontwikkelen, en dat dit levenslang is. Het zou een mooi boek worden vol spannende ervaringen, maar wel met een happy end.”
Wat doe je het liefst voordat je gaat slapen?
“Ik ben een ochtendmens, dus voor het slapen is de accu behoorlijk leeg. Een serie kijken werkt voor mij het beste, eentje die ik makkelijk wegkijk. En soms luister ik een podcast die rustgevend werkt, met wat regengeluiden. Meestal val ik als een blok in slaap en word ik de volgende ochtend weer fit wakker.”
Stel, vanavond is je laatste avondmaal, wat zou je eten, met wie en waar ga je het over hebben?
“Dat wordt een grote barbecue en dan maak ik mijn eigen vleesgerecht. Mijn drie zonen, schoondochter en vrouw, moeder en schoonouders zijn uitgenodigd. Ik zou dankbaarheid tonen en ze laten weten hoe ze me hebben gesteund. Bij het toetje loopt het huis vol met prachtige mensen; de diversiteit zal eruit springen.”
Wat waardeer je aan jezelf?
“Dat ik reflecteer. Ik kijk altijd kritisch naar mezelf, altijd in de spiegel. De valkuil is dat ik me te veel kan aantrekken, maar daar ben ik me bewust van. En ik waardeer dat ik mezelf accepteer. Hierdoor creëer ik ruimte voor mezelf en anderen.”
Wie mag er een keer in deze rubriek?
“Robin Wanders, partner bij Appalti BV. Mooi hoe je het DNA van een persoon terug kan vinden in een bedrijf. Passie, plezier, open en transparant en door dicht bij zichzelf te blijven is het een echte winnaar geworden.”