Het is nu zo’n 15 jaar geleden dat Snar voor het laatst exposeerde en volop aan het schilderen was. Sinds een aantal maanden heeft hij de kwast en het verf weer opgepakt. En met verbluffend resultaat. De werken zijn volwassen, impact vol en wars van enige nutteloze opsmuk. Het is een hommage aan de helden van het Neo Abstract-Expressionisme en de Nieuwe Wilden uit de jaren ’80, maar dan in een geheel eigen stijl. Een stijl die, ondanks de geïnspireerde referenties, ronduit uniek is. Alleen Snar kan zo schilderen.
In 15 jaar is er veel veranderd. Niet alleen wat betreft zijn leven en waar hij woont, maar ook hoe hij schildert. Waar Snar vroeger als een soort van losgeslagen beest tekeerging, waardoor er mooie dingen ontstonden, maar even zo vaak mooie dingen verdwenen achter dikke lagen verf, aangebracht in een opwelling van spontane creativiteit, is hij nu rustiger. Hij schildert net zo stevig, maar denkt beter na voor hij iets doet, kiest zorgvuldiger wat hij wel en niet toevoegt of weg schildert. En, het allerbelangrijkste, hij stopt op tijd.
‘Vroeger kon ik me volledig verliezen in het moment. Dan schilderde ik door en door en door, wat niet altijd ten goede van het resultaat kwam. Meestal was de eerste opzet het best. Maar door mijn ongeduld en mijn gebrek aan beheersing, op meerdere vlakken, ging ik te lang door. Dat doe ik nu niet meer. Ik werk korte periodes heel gefocust en laat het werk dan staan. Soms wel een week.’
Dat gebrek aan beheersing zat hem ook in de levensstijl die hij zichzelf als kunstenaar had aangemeten. Een weinig gezonde levensstijl wat veel vertroebelde, waaronder, op een gegeven moment, ook de kwaliteit van zijn kunst. Daar is nu geen enkele sprake van. De natuur en puurheid van Drenthe, waar hij momenteel woont, en zijn gezonde levensstijl zorgen voor een creatieve output waar we gerust U tegen mogen zeggen.
‘Het is eigenlijk nooit de bedoeling geweest weer volop te gaan schilderen. Ik ben namelijk bezig met een boek, werk als Creative Director en maak films. Maar toen ik eenmaal begon, voelde het niet alleen goed, het was ook goed. Heel goed. En dat gaf mij zo’n positieve impuls, dat ik doorging. Met deze serie als gevolg.’
Die serie bestaat uit zo’n 20 nieuwe werken, waarin we vanzelfsprekend oude thema’s en inspiratiebronnen terugzien, maar waar vooral volwassenheid in is gekropen. De onbezonnen welp is een wolf. Met dezelfde streken, maar vooral met een bedachtzame nuchterheid die zijn kunst ten goede komt. Weg met de naakten, de sjablonen en de onoverzichtelijke drukte, daarvoor in de plaats zien we uitgedachte composities, rake teksten, indrukwekkende koppen en een verfkracht die terug doet verlangen naar de jaren 80 met de Berlijnse Nieuwe Wilden en het New Yorkse Neo-Abstract-Expressionisme.
‘Ik heb veel te danken aan kunstenaars van die periode. Stuk voor stuk zijn het inspiratiebronnen. De een wat meer dan de ander. Niet zo gek dus dat Basquiat, maar ook iemand als Walter Dahn terugkomen in het werk. Geen kopieerwerk, maar een hommage aan mijn helden.’
De explositie Guess who’s back is te zien in galerie Vroom&Varossieau van 16 tot 24 september.
De opening is op 16 september van 16:00 tot 20:00.