550 stellen worden jaarlijks met een kind met kanker geconfronteerd

Toen zoon Huug (nu 2,5 jaar) geboren werd, was het voor Brenda en Niels van Olffen best even schrikken dat hij het Syndroom van Down had. Anderhalf jaar later kregen ze binnen een tijdsbestek van 48 uur te horen dat hij leukemie had, onderging hij een operatie en startte hij met chemotherapie. “We hadden al het nodige meegemaakt doordat Huug Down heeft, maar dat valt in het niet als je deze diagnose krijgt.”

Op Wereld Kinderkanker Dag wordt er stilgestaan bij kinderen met kanker. Zo ook bij Huug, die na flink wat aandringen van zijn bezorgde ouders op 23 mei 2017 werd onderzocht in het ziekenhuis. Brenda: “Hij had zoveel kankercellen in zijn beenmerg, dat een punctie nemen niet meer lukte. Hij kon het op het laatst niet eens meer verdragen dat we hem aanraakten.”

Inmiddels is hij schoon verklaard, maar voor het gezin is het een heftige periode geweest. “Zijn overlevingskans was tachtig procent. We hebben tegen elkaar gezegd: Huug hoort bij die tachtig procent.” Huug lag vrijwel fulltime een half jaar in het ziekenhuis in Amsterdam, terwijl het gezin thuis in Twello verbleef. “Elke nacht sliep één van ons bij Huug.”

Een kind met kanker heeft niet alleen op het gezin een grote impact, maar ook op de omgeving. “We zijn schema’s gaan maken: wie is wanneer in Amsterdam? Wie zorgt er voor onze dochter Nouk? Wanneer hebben we de mogelijkheid te werken? Mijn schoonouders rouleerden ook mee. Hierdoor konden Niels en ik twee nachten in de week samen slapen. Vrienden en een collega hebben elke week voor ons gekookt.”

De schoonvader van Brenda heeft ook kanker gehad en weet dus als geen ander hoe het is om chemotherapie te krijgen. “Hun band is heel speciaal. Mijn schoonvader sliep bij Huug op de kamer, terwijl mijn schoonmoeder in het Ronald McDonald huis sliep. Hij is een dag minder in de week gaan werken om bij Huug te zijn. Mijn moeder heeft vakantiedagen opgenomen om ons te ondersteunen.”

Brenda en Niels hadden dit nooit kunnen doen zonder alle mensen om hen heen. “Je komt er pas achter hoeveel support er is als er zoiets gebeurt. Ook mensen van wie ik het niet had verwacht, hebben ons geholpen. Voor onze dochter kon het leven door alle lieve en vertrouwde mensen om ons heen, zo gewoon mogelijk doorgaan.”

De relatie met haar partner Niels is hartstikke goed, aldus Brenda. “Toen we Huug kregen, is onze band sterker geworden, maar nu nog meer. We hebben veel gepraat. Als een van ons in het ziekenhuis was, belden we vaak. Het was een gezamenlijk proces, waardoor we deze periode samen hebben doorstaan.”

Het besef van wat ze allemaal hebben meegemaakt, komt nu pas. “Ik zit met levensvragen, zoals wil ik nog wel zoveel werken met twee jonge kinderen? Ik geniet nog meer van onze kleine mensjes. Er zijn moeders die hun kind verliezen door zo’n ziekte. En ja, soms kunnen wij ook ondeugd Huug achter het behang plakken, maar we zijn veel bewuster, trotser en dankbaarder voor wat we hebben.”