Sommige politici zijn eigenlijk net virussen: onvoorspelbaar, veranderlijk, maar vooral: verraderlijk, want ze muteren voortdurend.
In de inleiding op mijn cursus Virologica beschreef ik het al: het heldere denken leek even terug van weggeweest toen premier Rutte in een zeldzaam moment van waarheidsgetrouwheid stelde dat testen zinloos is als je geen klachten hebt. Ik betrap me nog altijd op de naïeve onhebbelijkheid om te denken dat je vertrouwen kunt hebben in een uitspraak van een politicus.
Datzelfde gevoel had ik toen de premier zei dat de avondklok echt de allereerste maatregel zou zijn waar een dikke streep doorheen zou gaan. De avondklok die later, nadat een lastige rechter onderuit gehaald en geschoffeerd was, zonder ook maar een zweem van kritische introspectie verlengd en wettelijk verankerd werd.