"Ik werkte te hard en was mentaal moe. Ik zat op een breakpunt"

Hij had als kind een obsessie met magazine covers. Als Elya Kèran met zijn moeder naar de supermarkt ging, liep hij meteen naar de tijdschriften om naar de cover van Vogue te kijken. Hoe hebben ze dat voor elkaar gekregen, dacht hij dan. Na een auto-ongeluk in 2018 gooide hij het roer om en is Elya na zijn revalidatie als fotograaf gaan werken.

Hij werd wakker op de IC en zijn eerste gedachte was: dit is hilarisch, ik hoop dat iemand een foto heeft gemaakt. “Ik heb morbide humor als coping mechanisme. Mijn tweede gedachte was: nieuwe ronde, nieuwe kansen. Er moet iets anders in mijn leven.” Elya was in slaap gevallen achter het stuur en zijn auto wat total loss. “Ik werkte te hard en was mentaal moe. Ik zat op een breakpunt. Ik heb veel geluk had, want ik heb bijna niets aan het ongeluk overgehouden.”

Tijdens zijn revalidatie kocht hij online impulsief een camera. De drang om creatief bezig te zijn en iets te creëren was er nog steeds, net als toen hij kind was. “Ik begon met zelfportretten te maken en haalde daar veel voldoening uit. Ik plaatste de foto’s op Instagram en mensen vonden mijn foto’s mooi.” Zou je dat ook voor mij kunnen doen, kreeg hij steeds vaker als vraag. Elya begon met anderen te fotograferen en een vriendin fotograaf inspireerde hem om hiermee door te gaan. “Ik fotografeerde puur op gevoel, zonder opleiding of ervaring. Dankzij haar kreeg ik een zetje en voelde ik een vertrouwen om door te gaan. Ze gaf me wat tips en tutorials en toen is het geëscaleerd. Voor ik het wist zat ik er zo diep in, dat ik niet meer terug kon.”

Elya is professioneel fotograaf en maakt voornamelijk mode en portretfotografie. Heeft hij al een cover op de Vogue gehad? “Dat komt later. Het zou heel leuk zijn als dat lukt. Ik denk wel dat mijn succes niet te meten is aan covers. Het gaat voor mij om het gelukkig voelen bij wat ik doe en dat ik kan leven van mijn fotografie. Een coverfoto zou een hoogtepunt zijn, geen eindpunt.

“Ik heb onlangs het huurcontract getekend en kijk ernaar uit om een nieuw avontuur in een nieuwe stad aan te gaan. Ook ben ik al een ruime tijd begonnen met mijn persoonlijke zwart-wit serie genaamd 'Skin Deep'. Wat mijn eigen manier is van rebelleren tegen de man-made constructies die ons mannen van jongs af aan worden opgelegd, met belachelijke maatstaven die ons mannelijkheid zouden moeten bepalen. Ik doe dit in samenwerking met de getalenteerde stylist Mert Bereketoglu en make-up/hairstylist Roberto Godales del Valle.

“Levenslessen. Ik zie het zo: veel mensen nemen de snelweg met hier en daar wat drempels, en sommigen nemen de toeristische route, zoals ik. Die zien heel veel van het leven met de nodige ups en downs. Die zien de mooie, maar ook mindere kanten van het leven. Ik vind dat mensen die de toeristische route nemen veel kunnen leren aan andere mensen. Mijn eerste les zou over empathie gaan. Ik lijd aan depressie en heb last van angststoornissen. Dat is nog niet echt bespreekbaar. Mensen weten vaak niet hoe ze daarop moeten reageren. Daar zou ik wel les over willen geven en hoe je empathie kan hebben voor mensen als ze vertellen dat het slecht gaat.”

“Vaak advies over problemen met familieleden en relaties. Mensen komen met levensproblemen bij mij. Als ze zich niet goed voelen, kan ik ze geruststellen. Ik denk analytisch en kan snel zien wat het probleem is. Ik probeer wel altijd zoveel mogelijk uit andermans zaken te blijven. Ik geef advies, maar dat wil niet zeggen dat het ook dé oplossing is.”

“In mijn werk kan ik mij creatief uitdrukken naar de wereld. In mijn opvoeding was daar niet veel ruimte voor. Ik ben nu dus alles een beetje aan het inhalen. Toen ik jong was, was ik heel verlegen. Ik wist vanaf mijn zesde dat ik anders was, meer open minded

. Ik ben opgegroeid in een islamitische cultuur. Ik vond het moeilijk om een eigen identiteit te ontwikkelen wat nog net in het verwachtingspatroon paste. Ik heb me voor een groot deel van mijn leven aangepast om anderen gelukkig te maken. Na het auto-ongeluk ben ik anders gaan denken. Waarom leef ik voor anderen? Toen ik begon met fotografie ben ik mijn eigen leven gaan leiden.”

“Doe je eigen ding en blijf waar aan jezelf. Ik weet dat dit makkelijker gezegd dan gedaan is.”

“Behandel iedereen zoals je zelf behandeld wil worden. Van mijn ouders heb ik geleerd dat je mensen met kindness

moet behandelen en dat je altijd andermans keuzes moet respecteren.”

“Doordat ik islamitisch ben opgegroeid, is God wel een feit in mijn leven. Ik geloof in god, maar ik bid niet vijf keer per dag. Ik zie God als een denkbeeldige vriend of vriendin die wel bestaat. Het is iets wat er altijd is en het geeft ook wel een houvast.”

“Met mijn ouders, zusjes en mijn gekozen familie; dat zijn vrienden die ik als familie beschouw. Ik houd heel erg van noodles

. Ik zou gênante verhalen over elkaar willen vertellen en mooie herinneringen willen ophalen. Er mag veel gelachen worden.”

“Ik durf te dromen en durf ervoor te gaan, en ik waardeer mijn behulpzaamheid. Ik word er blij van als ik iemand kan helpen. Ik houd van teruggeven.”

Dan lees ik een boekje. Ik houd van steden trips en vrienden bezoeken. En ik breng graag tijd door met mijn familie.”