Nederlanders om in de gaten te houden: componist en pianist Jacco Wynia (30)

Toen Jacco Wynia (30) een jaar of zes was, speelde hij thuis stiekem op de keyboard. Hij mocht er eigenlijk niet aankomen, maar deed het toch. Toen hij wat later op muziekles mocht, kon hij op gehoor muziek naspelen. In zijn tienerjaren ging hij eigen nummers schrijven, speelde hij steeds meer instrumenten deels autodidact en inmiddels is hij een veelbelovend componist en pianist met twee albums op zijn naam waarvan de laatste recentelijk gepresenteerd is in Tivoli.

De interesse in muziek is er altijd geweest en is echt van binnenuit gekomen, aldus Jacco. “Ik heb mezelf ontwikkeld om vanuit muziek als taal te denken. Wat begon met het spelen op een keyboard, ging al snel over in piano. Toen ik met vrienden een bandje startte, kwamen daar de gitaar, de bas en de saxofoon bij. Dat is een beetje uit de hand gelopen, maar voor het schrijven van muziek is het handig als je veel instrumenten speelt.”

Met muziek kan je een verhaal vertellen, een fijne manier van communiceren waar je veel emotie in kunt stoppen, aldus Jacco. “Dat vind ik mooi. Dat is ook de reden dat ik een studio ben begonnen: om een verhaal zo goed mogelijk in een klankbeeld te vangen. Dat doe ik ook voor andere bands. Ik schrijf zelf neoklassieke pianomuziek, rustige muziek met een link met de natuur. Mijn pianomuziek is met name eerst in Zuid Amerika opgepikt. Inmiddels weten steeds meer mensen via streaming services mijn muziek te vinden. Ik heb 40.000 luisteraars per maand en mijn muziek wordt gebruikt om tot rust te komen of gespeeld tijdens meditaties.

"Terwijl ik bezig ben met nieuwe opnames van mijn composities, ben ik ook in een transitiefase van mijn muziekschool die meer gemeenschappelijk goed wordt als stichting. Ik heb vijf jaar geleden een muziekschool opgericht, waardoor ik ook met andere muzikanten kan samenwerken. De school heet ‘Muziekles Den Bosch’, waarbij we op maat muziekles geven en mensen net als ik geïnspireerd kunnen raken om muziek als natuurlijke communicatievorm te zien. We hebben 150 vaste leerlingen en 13 docenten. De lessen duren veertig minuten, de ideale lestijd, waarbij er aandacht is voor de leerling, wat hij/zij leuk vindt en het maken van muziek. De jongste leerling is zes, de oudste is in de tachtig. Het loopt goed en het team belichaamt de gezamenlijke visie, waardoor ik meer kan loslaten en steeds meer tijd heb om eigen muziek te maken. Het een versterkt het ander. Wat ik van deze ervaring heb geleerd, kan ik nu inzetten om verder te komen met mijn eigen muziek. Daar ligt de komende tijd mijn main-focus.”

“Focussen op wat je belangrijk vindt en waar je echt warm voor loopt. Wat dat is, moet je in jezelf zoeken. Wat je dan vervolgens gaat doen, maakt dat het klopt. Maar het gaat erom dat je van binnenuit je drijfveer vindt. Vervolgens kom je andere mensen tegen die ook vanuit die innerlijke drijfveer werken en dan haal je door samen te werken iets bij elkaar naar boven. Als je echt bij elkaar gaat kijken waar de ander voor staat en dat overbrengt, kom je verder. Een andere grote les in mijn leven is goed nee leren zeggen. Dan worden je JA’s veel meer waar en dan houd je over wat echt belangrijk is. Ieder mens heeft iets unieks, iets wat super de moeite waard is. Als we dat niet zien en vanuit een standaard leven, worden we ongelukkig.”

“Bij mijn afstuderen kreeg ik te horen dat wat voor project het ook is, ik ervoor zorg dat het tot een goed einde komt. En daar sta ik inderdaad voor. Als ik iets doe, wil ik het goed doen en afronden. Een docent heeft ook tegen mij gezegd dat als ik iets wil, dat ik ervoor zorg dat het gaat lukken. Tijdens mijn studie ben ik naar het buitenland gegaan. Dat mocht officieel niet, maar na goed overleg is me dat toch gelukt. En het is hartstikke goed gegaan.”

“Ik vind het wel heel grappig en ergens misschien ook niet logisch, maar wel heel leuk. Ik ben zelf de laatste jaren gaan ontdekken wat het is waar ik warm voor loop en dat ook gaan doen. Ik hoop dat meer mensen dat gaan doen en wellicht kan ik dat via deze rubriek meegeven.“

“Door in mezelf te kijken en te zoeken naar mijn eigen kleur, weet ik dat ik een bepaalde rust heb. Ik ben op mijn eigen manier met muziek bezig en dat hoor je terug. Het is voor mij heel natuurlijk om muziek te maken en ik speel ook weleens buiten, en probeer dingen van de natuur erin te verwerken. Daarnaast vind ik het belangrijk om naar de persoon te kijken en hem of haar te zien. In mijn samenwerken met mensen geeft dit extra waarde. Wat heeft de ander nodig en hoe kun je elkaar versterken?”

“Nog meer mensen bereiken met verhalen en een bepaalde rust in muziek, in een tijd waarin het zo druk is en er veel afleiding is. Een rustpunt bieden met mijn muziek en een moment dat alles goed is. De norm is momenteel om zoveel mogelijk te doen, veel te laten zien en bezig te zijn, terwijl door even stil te zitten en je eigen input te horen, je veel beter weet wat er speelt. Dan kan je dingen doen die er toe doen. Ik heb een burn-out gehad in 2018, dat zet je terug bij af. Ik moest even in mijn eigen cocon om weer op te bouwen. Het gevoel van die rust en ook het kunnen ontdekken wat er in jezelf speelt, dat is voor iedereen anders. Dat wil ik graag meegeven.”

Klik hier om Jacco zijn muziek te luisteren.