Nederlanders om in de gaten te houden: diabetesblogger Ronnie van der Linden (28)

In zijn tienerjaren had Ronnie van der Linden veel last van de mentale en fysieke problemen die hij ondervond van zijn diabetes type 1. Het was lastig voor hem om de juiste begeleiding te vinden hoe een dergelijke ziekte te accepteren en hoe je met de medicatie om moet gaan. Sinds een jaar houdt hij een blog bij, Ronniesdosis, waarmee hij in korte tijd veel jongeren inspireert en hen helpt de juiste informatie te vinden over diabetes type 1.

Hij kreeg de ziekte toen hij zes jaar oud was. Tijdens zijn puberteit ervaarde hij hoe lastig het was om zijn diabetes te combineren met het leven dat hij als puber wilde leiden, zoals naar McDonald’s gaan, skaten of met vrienden uitgaan. “Je moet je bloedsuikers managen, en als je dat niet doet, kan je op zowel korte als lange termijn klachten krijgen zoals trillingen, wazig zien, nierfalen of blind worden. Ik had geen kennis hoe ik ermee om moest gaan, toegespitst op mijn eigen levensstijl. Als jongere is dat anders dan als volwassene. Ik was in die tijd wat rebelser en wilde er eigenlijk niet mee omgaan.”

Er was een ommekeer nodig in zijn gedrag en de manier waarop hij met de conditie omging. Die kwam rond zijn 24ste, toen zijn lichaam de eerste tekenen van nierschade vertoonde . “Dat is wel heel vroeg, dacht ik toen. Het kwam omdat ik mijn bloedsuikers niet goed aan het managen was. Een ding wist ik zeker: ik wilde voorkomen dat het erger werd. Ik moest actie gaan nemen. Ik ben toen heel veel gaan lezen en leren over de conditie en hoe ik dat kon implementeren in mijn leven. Ik zag dat andere mensen van mijn leeftijd ook moeite hadden om de richtlijnen te volgen en dit aan te passen aan hun levensstijl. Ik begon tips te geven en daar werd positief op gereageerd. Zodoende ontstond het idee voor mijn blog , waar ik schrijf over mindset, voeding, sport en beweging en informatie over de conditie zelf.”

“Dat heeft twee redenen: ik merkte toen ik jonger was dat ik veel moeite had met het vinden van de juiste informatie die aansloot op mijn levensstijl. En dat maakte het lastig om de diabetes echt te accepteren. En daarnaast merk ik dat ik veel voldoening haal uit het helpen van anderen. Ik deel nu de informatie die ik zelf heb gemist. Ik haal veel plezier uit het schrijven van mijn blogs. Ik trek inmiddels veel jongeren aan, de gemiddelde leeftijd is 23 jaar. Dat is de leeftijd dat ik zelf ook tegen een muur aanliep.”

“Die vind ik leuk, die vraag. Als het puur om geld verdienen zou zijn, dan zou dat voor mij geen reden zijn om op te staan. Ik sta op omdat ik een aantal belangrijke waardes en normen heb. Eentje is bijdragen aan het leven van anderen, omdat ik daar simpelweg het meeste voldoening uithaal. Dat doe ik via mijn site. Andere waardes zijn mijn eigen gezondheid, persoonlijke groei, vrijheid. Maar ik haal het meeste energie uit het bijdragen. Daar kom ik graag mijn bed voor uit. Ik hoef steeds minder vaak te snoozen.”

“Ik probeer één keer per week een artikel te schrijven en te publiceren. Dat is dan of een persoonlijk verhaal of een informatief stuk. Mensen met diabetes type 1 komen bij een arts en krijgen advies mee, maar die arts loopt niet 24/7 met je mee. In de praktijk is het toch anders. Dat maakt het lastig om de conditie te managen. Verder houd ik me bezig met sociale media en externe communicatie. Daarnaast heb ik een fulltime baan bij ANP als account manager.”

“Het belangrijkste is accepteren waar je staat. Dat betekent ook dat je moet accepteren dat er tegenslagen zijn. Je blijft altijd leren over de conditie en je moet altijd verder kijken dan je neus lang is. Verder moet ik consistent zijn in mijn voeding. Ik eet voornamelijk onbewerkt voedsel, en weet wat er in zit, dus hoeveel koolhydraten, vetten en eiwitten. Die informatie heb ik nodig voor de insuline. Ter ondersteuning sport ik 3 of 4 keer per week in de vorm van krachtraining. Dan kan je lichaam de voeding beter verwerken, terwijl je daar minder insuline voor hoeft toe te dienen. Ik kijk nauwkeurig naar de patronen in mijn bloedduikers. Op basis daarvan pas ik mijn medicatie aan. Het is echt verantwoordelijkheid nemen. Dat heb ik eerst niet gedaan, waardoor ik beginnende nierschade kreeg.”

“Dat je ook te perfectionistisch kan zijn met je bloedsuikers en dat kan energie kosten. Tuurlijk, hoe beter je bloedsuikers zijn des te beter, maar dat betekent niet dat je dingen moet afzeggen, zoals eten met vrienden of samen sporten als het niet gepland was. Iets onverwachts kan juist ook leuk zijn. Het is belangrijk om ook nog te genieten en dat betekent ook weleens “ja” zeggen, ook al staat het niet op de planning en kan het je bloedsuikers door de war gooien. Er mag een balans zijn.”

“We zijn geneigd om ons leven heel erg te micro managen, en bijvoorbeeld te stressen over werk. Maar alles begint bij je gezondheid. Als je niet gezond bent, kan je verder vrij weinig. Het is belangrijk om aan het grotere plaatje te denken en te focussen op goed voor jezelf zorgen. Dan komt de rest vanzelf wel aan bod. Je wilt niet straks op je sterfbed liggen en denken aan al die dingen die je niet hebt kunnen doen, omdat je niet goed voor jezelf gezorgd hebt.”

“Ik heb een obsessie om iets te willen begrijpen, hoe iets werkt. Ik wil weten waar iets aan ligt en blijf net zo lang onderzoeken. Ik ben heel erg nieuwsgierig, zo zou je het kunnen zeggen en dat heeft me heel erg geholpen. Ook waardeer ik aan mezelf dat ik voldoening haal uit het helpen van mensen. Ik had al die informatie ook voor mezelf kunnen houden, maar ik heb inmiddels al 7000 mensen beholpen. En ik neem mijn verantwoordelijkheid, dat waardeer ik ook aan mezelf. Als ik mijn conditie niet zou hebben gehad, zou ik nu niet zoveel weten over mezelf en over een gezonde levensstijl. Ik ben gezonder door de diabetes en ben gedwongen om meer verantwoordelijkheid te nemen.”

“Door Phil Graham, een Ierse bodybuilder met diabetes type 1, ben ik echt een ander persoon geworden. Hij heeft me laten zien dat diabetes type 1 geen beperking hoeft te zijn voor mijn leven, en dat ik door het goed te managen gewoon alles kan bereiken wat ik zou willen. Hij heeft ook een boek geschreven. Door hem ben ik me beter gaan voelen.”

"‘Geniet bewust’. Je kan prima genieten, maar je kan niet doen alsof je geen verantwoordelijkheid hoeft te nemen. Maar dit geldt voor iedereen toch?"

“Ik heb laatst een podcast gehoord met de uitvinder van de kunstmatige alvleesklier. Dan hoef je nooit meer rekening te houden met wat en hoeveel je eet, en hoeveel je beweegt. Ik ben daar continu mee bezig. Als ik naar de kroeg ga met vrienden, moet ik rekening houden met hoe lang het lopen is. Als ik daar ben, moet ik kijken of ik friet kan eten. Iemand mét diabetes type 1 maakt op een dag gemiddeld 180 keuzes meer dan iemand zonder. Ik zou wel eens willen ervaren hoe het is met zo’n kunstmatige alvleesklier.”