Nederlanders om in de gaten te houden: Founder Voyar La Rue Emma van Straaten (29)

Drie jaar heeft Emma van Straaten modellenwerk gedaan, zowel in Nederland als Turkije. Toen ze nog dunner moest worden, is ze eruit gestapt. Ze vond het niet gezond voor haar lichaam. Ze had altijd al iets met kleding en wilde graag iets met mode doen. Zes jaar geleden had ze het idee om teksten te ontwerpen op T-shirts. Inmiddels heeft ze een eigen onderneming Voyar La Rue en bestaat haar collectie uit 200 items.

Haar beide ouders zijn eigen ondernemer, dus ze heeft het ondernemen van huis uit meegekregen. Toen ze eind 2014 tegen haar moeder zei: “wat als ik nou voor mezelf ga beginnen?” kreeg ze als antwoord: “Ja, waarom niet, begin maar.” Het begon met quotes en statements op een T-shirt, iets wat toen nog niet zo in was als nu. Ze liet de T-shirts in Turkije maken, en ging met haar eerste collectie langs winkels. Binnen drie maanden hadden tien winkels haar shirts ingekocht. Na een half jaar opende ze een showroom in het World Fashion Center.

In vijf jaar tijd is er veel veranderd. Ze heeft een sales productie manager aangenomen en sindsdien is de collectie volledig omgegooid. Van 15 stuks is de collectie gegroeid naar 200, waardoor ze een complete collectie hebben, bestaande uit jurkjes, jeans, blouses. Er zitten inmiddels zes mensen op kantoor en er wordt verkocht in Nederland en België. “We willen wel wereldwijd, maar eerst naar Duitsland.” Emma had niet verwacht dat het zo snel zou gaan. De nieuwe sales productie manager bracht een bak ervaring en een groot klantenbestand mee en veel BN-ers gingen hun kleding dragen.”

“Ik vind mode en ontwerpen heel leuk. Ik maak kleding waar ik zelf blij van word en zie dat anderen er ook blij van worden. Ik ontwerp graag dingen die je nog niet ziet. Klanten zijn enthousiast als we met een nieuwe collectie komen. Als we terugkijken op alles wat we gemaakt hebben en mensen zeggen: het wordt steeds mooier, daar doe ik het voor.”

“Sowieso om weer naar het werk te gaan. We zijn elke dag bezig met nieuwe items te ontwikkelen, dat vind ik het allerleukste. Dat is voor mij al voldoende reden om enthousiast wakker te worden. Vier maanden geleden hebben we bedacht om schoenen aan onze collectie toe te voegen. Telkens stellen we elkaar de vraag: wat gaan we doen? Dus na het idee van de schoenen zijn we die gaan ontwerpen. Geen idee hoe dat werkte, maar we proberen het gewoon. En nu hebben we vanaf april negen schoenen in de collectie. Naast mijn werk sta ik ook op voor mijn hondje. Lekker wandelen in het park.”

“Op dit moment wel het coronavirus en de leveringen die vaststaan in China. Wij produceren alles daar. Het komt wel weer op gang, maar het luchtruim zit op slot. We weten niet wanneer onze leveringen aankomen. Hoe gaan we dat doen met de winkels?”

“Ik ga na het werk meestal wel sporten, ook om even stoom af te blazen over alles wat fout is gegaan. Soms zijn er dingen waar je niet uitkomt, zoals samples die niet kloppen. Dan vind ik sporten wel heel belangrijk na werk. Verder ben ik bijna 24/7 bezig met werk. Dit komt ook omdat je met China werkt en met een tijdsverschil te maken heb. In de avonden werk ik thuis door. Je hebt een soort app waarmee je met mensen uit China kan communiceren. Ik app altijd rond twaalf uur ‘s nacht met ze. Dat is wat minder goed voor mezelf zorgen, maar dat hoort er wel bij. Ik probeer wel goed te eten, maar dat lukt ook niet altijd. In het weekend pak ik wel mijn rust. Dan leg ik mijn telefoon weg en ga ik ook wat leuke dingen doen, zoals uiteten, naar de bioscoop of een massage doen.”

“Ik heb een businesscoach waar ik één keer in de twee weken naartoe ga. Ze geeft me positieve instructies. Als ik bij haar ben, vraagt ze aan mij waar ik mee zit of wat er beter kan. Van haar leer ik veel, zoals dat je overal het positieve van in moet zien. Dus niet zeggen: ik hoop dit of dat te halen, maar ik haal dit of dat.”

“Dat positieve breng ik over naar mijn personeel en dat werkt. Zij worden daar ook positiever door. Verder laat ik mensen zien dat als je iets wilt bereiken, het ook kan lukken. Ik ben in vijf jaar tijd groot geworden. Vaak duurt het in de mode gemiddeld zeven tot tien jaar voordat een onderneming groot wordt. Het is mij gelukt omdat we goed personeel hebben met veel kennis. Het is belangrijk om de juiste mensen om je heen te hebben, mensen die al wat langer in het vak zitten. Het is even een investering, maar het levert ook veel op.”

“Dat vind ik moeilijk om te zeggen, ik waardeer liever anderen. Ik heb de neiging om anderen op de eerste plaats te zetten.” Na lang nadenken en wat overleg, komt Emma erachter dat er veel te waarderen is aan wie ze is en wat ze brengt. “Het ondernemen, wat mij met de paplepel is ingegoten. Dat is voor mij heel normaal. Het bedenken en ontwerpen van elke collectie. Dat is ook iets om te waarderen. Het gaat automatisch. En ik laat mijn personeel hun ding doen en zijn wie ze zijn. Ze moeten zich thuis voelen, want ze zijn meer hier dan thuis. Ik schep dat thuisgevoel voor mensen op werk en dat ze met plezier naar hun werk gaan.”

“Dat is mijn oudere zus, die drie jaar geleden overleden is. Zij was er altijd voor mij. Ze was 36 toe ze overleed. Er zat negen jaar leeftijdsverschil tussen ons. Ze was als een soort moeder voor mij en was altijd trots op me. Vanaf haar geboorte was ze ziek. Tot haar sterfdag heeft ze van het leven genoten, en dat iets wat ze mij heeft meegegeven. Doe alles wat je kan, want je weet niet wanneer het je laatste dag zal zijn. Liever tien keer vallen en dat je iets bereikt, dan niets doen en thuis zitten. Ik denk nog regelmatig aan haar.”

“Stay positive, dat past wel bij deze tijd.”

“Met haaien zwemmen, omdat ik daar doodsbang voor ben. En ik wil nog een keer met het hele team ergens heen, om te vieren wat we hebben bereikt.”