Nederlanders om in de gaten te houden: mede-initiatiefnemer Rosalie Swart van Koetjes & Kalfjes

Studenten Rosalie Swart en Leonoor Wismans zijn beide student en hebben ieder op hun eigen manier iets met mensen. Toen de moeder van Leonoor, die bij de Zonnebloem werkt en zich inzet voor ouderen, aangaf dat ze alle activiteiten moest cancelen door de coronacrisis, kwamen de vriendinnen in actie. Binnen 24 uur hadden ze Koetjes & Kalfjes opgezet, een platform waarmee ze studenten laten bellen met ouderen.

Rosalie studeert rechten en doet naast haar studie veel vrijwilligerswerk, zoals bij de VN en Humanitas. Ook zet ze zich in voor jongeren in de Balkanlanden met Stichting Mara. Leonoor is student geneeskunde en heeft vorig jaar zelf ervaren hoe het is als ouderen aan hun lot worden overgelaten, toen ze een tijdje in een ziekenhuis in Tanzania werkte. Na het bericht over de Zonnebloem dachten beide studenten meteen: wat als al die ouderen in een sociaal isolement raken? Dat kan toch niet?

Binnen no time hadden ze een website gebouwd, die vervolgens naar al hun vrienden werd gestuurd met de vraag of ze één keer in de twee/drie dagen een oudere willen bellen om over koetjes en kalfjes te praten. En de huidige situatie uiteraard. “Veel ouderen komen hun huis niet meer uit. Er zijn er veel die depressief raken omdat ze geen uitjes meer hebben. Als een of twee studenten regelmatig met ze bellen, worden ze toch een beetje in de gaten gehouden. Ook kan er gecheckt worden of ze boodschappen nodig hebben en of ze zich oké voelen.”

In drie weken tijd hebben ze meer dan 3.000 studenten in hun bestand en rond de 140 ouderen. Het zijn er meer, maar die zijn nog niet gekoppeld aan een student. “Het gaat om kwaliteit, dus we besteden veel aandacht aan het matchen van een student aan een oudere. We vinden het belangrijk dat ze dezelfde interesses hebben, of hobby’s en ook dat ze in dezelfde woonplaats wonen. Dan kan er ook een keer boodschappen gedaan worden. Dus die match kost tijd, en daardoor lopen we nu een beetje achter. Maar het is belangrijk dat er genoeg is om over te kletsen en dat we duurzame relaties bouwen.”

“Vanuit een stukje rechtvaardigheid. Ik voel een drang om op te komen voor mensen die dat niet voor zichzelf kunnen, bijvoorbeeld omdat ze in een sociaal isolement zitten. Veel mensen zijn nu druk met zichzelf, maar de zwakkere groepen van de samenleving mogen ook een stem krijgen. Die wil ik hen geven. Ik help graag en waar ik kan, wil ik mensen een klein stukje gelukkiger maken.”

“Ik heb een drukke agenda en daar kijk ik elke dag weer naar uit, dus dat er veel te doen is. Ik vind het gewoon lekker om bezig te zijn en als ik weet dat er van alles op de planning staat, heb ik echt zin in de dag. Momenteel sta ik op voor Koetjes & Kalfjes. Afgelopen vrijdag zijn we een samenwerking met Lipton aangegaan. Zij hebben thee gebracht naar ouderen en er was een filmopname. Dan denk ik meteen: mooi, dan gaan we nog meer ouderen bereiken. Ik merk dat ik een beetje in een roes leef. De corona situatie heeft nog iets surrealistisch en ik beweeg maar gewoon mee met de flow.”

“Dat zijn eigenlijk meerdere dingen. De eerste is dat het paasweekend eraan komt. Veel ouderen kijken hiernaar uit en komen dan samen met hun familie. Dat kan nu niet. Wat me ook bezighoudt, is dat veel ouderen de oorlog hebben meegemaakt. Het is straks bevrijdingsdag en dat vieren we normaal gesproken met elkaar. Maar er is nu een beperking in onze vrijheid. Ouderen kunnen die dag voor het eerst dus niet in vrijheid vieren, omdat ze niet naar buiten mogen. Ze vallen onder de risicogroep. Daar maak ik me wel een beetje zorgen over. En uiteraard over de hoeveelheid slachtoffers, de economie en de gevolgen die deze coronacrisis heeft op de maatschappij.”

“Door af en toe even mijn telefoon weg te leggen. Leonoor en ik zijn ook beste vriendinnen. We hadden het op een gegeven moment alleen nog maar over Koetjes & Kalfjes. Toen besloten we dat we ook af en toe over iets anders moeten praten. En elke dag naar buiten gaan. Eerst werkte ik gewoon maar door en dan was het opeens donker. Ik realiseerde me dan dat ik nog niet eens naar buiten was geweest. Nu plan ik het in en zorg ik ervoor dat ik even naar buiten ga.”

“De laatste jaren is de samenleving best wel individualistisch geworden. Wat me opvalt, is dat deze corona tijd veel moois brengt. Mensen voelen zich meer Nederlander en kijken naar elkaar om. Je ziet dat mensen het toch in zich hebben om er voor elkaar te zijn en dat stemt me positief. Ik vind het mooi om te zien hoe mensen omgaan met alle impulsen die nu wegvallen. We gaan meer terug naar de basis, zijn thuis, spelen spelletjes, maken een wandeling. En daar worden we gelukkig van. Ik was altijd best wel van daar naartoe en daar naartoe gaan. Nu leef ik meer in het moment en daar word ik gelukkig van. De gewoonheid van het leven.”

“Hoe meer liefde en positiviteit je geeft, hoe meer je daarvan ook weer terugkrijgt. Ik probeer dat altijd als basis te houden en op die manier iedereen te benaderen.”

“Dat ik vrijwel nooit “nee” zeg tegen iets, ik sta voor alles open. Maar dat is ook meteen mijn valkuil. Ik wil alles met enthousiasme doen. Doordat ik bijna nooit “nee” zeg, heb ik het soms te druk. En dan kan ik niet alles voor de volle honderd procent doen.”

“Ik zag onlangs Barbara Baarsma, zij is econoom, bij DWDD. Zij vertelde zulke rake dingen en op zo’n rustige manier dat ik geïntegreerd door haar was. Wat later las ik een artikel over haar in de Volkskrant. Daarin vertelde ze dat ze haar werk niet ziet als werk, maar als iets wat zij leuk vindt en waar ze beter in wil worden. Haar werk staat niet centraal, maar zichzelf verbeteren staat centraal. Dat probeer ik ook nu en wil ik later als ik aan het werk ben. Dus dat je niet bezig bent met: ik ga nu naar mijn werk, maar dit is een dag waarin ik de mogelijkheid heb om mezelf te ontwikkelen en uit te dagen. En ze is heel succesvol, wat als vrouw in een economische werkomgeving heel knap is. Dat zou niet zo moeten zijn, maar is het wel.”

.

“Een pasta burrata, en ik zou willen eten met mijn beste vriendinnen, mijn vriend en mijn familie, dus mijn ouders, broertje en oma’s.”