Nederlanders om in de gaten te houden: rouwbegeleider Lisa van Heusden (25)

Rouw is volgens Lisa van Heusden iets heel persoonlijks, waar ze zelf mee te maken kreeg toen ze op haar zeventiende haar vader verloor aan alvleesklierkanker. Toen ze hoorde dat hij ongeneeslijk ziek was, stortte haar leven volledig in. Op haar 24ste is ze haar eigen bedrijf gestart, omdat ze wist dat ze iets met deze ervaring mocht doen. “Ik ben door mijn eigen rouw tot veel ontdekkingen gekomen, met name over mezelf. Ik ben er door gegroeid. Ik wil graag jongeren en jongvolwassenen verder helpen die een dierbare hebben verloren.”

Lisa dacht meteen dat het foute boel was, toen ze hoorde dat haar vader ziek was. “Ik wist niet zo goed wat ik moest denken, maar alles om me heen viel in het niets. Hoe kom ik hier ooit weer bovenop? Ik bleef wel hoop houden, want dat hield me op de been. Mijn vader is precies een jaar ziek geweest. Wij leken op elkaar en konden goed met elkaar praten. Ik was een vaderskindje. We waren beide gevoelsmensen. Elke zaterdag ging hij met mij mee naar dansles.”

Lisa zat in haar eindexamen jaar toen haar vader overleed. “Je bent nog aan het puberen en vindt het belangrijk hoe anderen over je denken. Je wilt normaal zijn, maar dat ben je dan niet. Ik zat in een zwaar dieptepunt en ik leefde na zijn dood op de automatische piloot. Ik heb lange tijd in de rouw gezeten, ben bij een psycholoog geweest en heb er veel aan gedaan. Vier jaar na zijn dood ben ik stage gaan lopen in San Francisco en toen viel veel op zijn plek. Ik werd zelfverzekerder en heb veel aan mijn eigen ontwikkeling gedaan. Als ik naar leeftijdsgenootjes kijk, merk ik dat ik verder ben in mijn sociaal emotionele ontwikkeling.”

“Ik begeleid jongeren en jongvolwassenen die een dierbare hebben verloren, omdat ik ze wil inspireren met mijn verhaal. Ik wil laten zien dat hoe heftig zo’n gebeurtenis ook is, je er uiteindelijk super sterk uitkomt. Het verdriet mag er zeker zijn en het maakt niet uit hoe lang. Uiteindelijk kom je er stapje voor stapje sterker uit. Elke dag denk je wel aan die persoon, maar het is de kunst om niet elke keer in huilen uit te barsten. Ik begeleid mensen, zodat ze op den duur met het verlies kunnen leven.”

“Omdat ik dankbaar ben voor het leven, en dat ik er mag zijn. Ik weet dat het opeens over kan zijn. Ik geniet heel erg van het leven, van mijn familie, vrienden, samen eten, leuke dingen doen. Daar sta ik voor op.”

“Met mij is het nu heel goed. Ik ben heel trost op mezelf en dat ik mijn eigen onderneming ben begonnen waarmee ik een bijdrage kan leveren. De band met mijn familie is sterker geworden, daar ben ik heel blij mee. Ik woon op mezelf en heb een vriend. Ja, het gaat echt goed met me.”

“Ik zorg ervoor dat ik voldoende ontspanning en tijd voor mezelf heb. Ik ga graag met andere rouwbegeleiders en mensen die met de dood te maken hebben in gesprek om ervaringen te delen. Daar krijg ik energie van. In gesprek gaan met anderen motiveert en inspireert me. Er is zoveel wat we van elkaar kunnen leren. Verder let ik goed op mijn eten. Het gaat er voor mij niet om dat het persé gezond moet zijn, maar wel dat het lekker en uitgebreid is, zoals mijn ontbijt. Ik kook graag, breng graag tijd door met familie en vrienden en ik sport. Dat geeft mij ook energie.”

“Ik heb veel reizen op mijn lijstje staan, ik wil ongeveer de hele wereld zien. En ik zou graag een groot evenement over rouw willen organiseren voor gelijkgestemden met inspirerende sprekers en lekkere hapjes en een drankje. Het onderwerp rouw is zo zwaar, dat mag wel wat minder. Mensen zijn bang voor de dood. Rouw schrikt mensen af, omdat het betekent dat je iets heftigs hebt meegemaakt. We gaan het liever uit de weg, dan daadwerkelijk die confrontatie aan te gaan.”

“Ik geloof niet in hemel en hel, maar geloof wel dat er iets is. Dat geeft me een geruststellend gevoel. Soms gebeurt er iets en dan voel ik: dat is echt mijn vader die mij een seintje geeft. Hij laat weten dat alles goed is. Dat is voor mij een bevestiging dat het goed is op de plek waar hij nu is.”

“Het maakt niet uit hoeveel tijd iets kost, je komt er uiteindelijk wel. En blijf dingen doen die je leuk vindt. Anders is het zonde van je tijd. Je leeft maar één keer. Hiermee bedoel ik niet dat je gewoon maar alles kan doen wat God verboden heeft, maar dat je wel dát doet waar jij gelukkig van wordt.”

“Ook al zit je in zak en as, uiteindelijk komt alles goed. Je leert van gebeurtenissen en momenten in het leven. Je komt daar sterker uit.”

“Mijn doorzettingsvermogen, dat ik goed kan luisteren en mijn positiviteit. Ondanks wat ik heb meegemaakt, ben ik nog steeds positief. Ik kan nu zien wat het overlijden van mijn vader mij heeft gebracht. Daar ben ik dankbaar voor.”

“Over mijn vader, zeker weten. Mijn vader was een heel inspirerend persoon. Hij was echt iemand die genoot van het leven. Hij was sociaal, empathisch, kon goed luisteren en advies geven. Ik weet dat veel mensen door hem geïnspireerd zijn geraakt. Hij komt ook voor in het boek ‘Niets’ van Maaike Helmer. Hij heeft veel impact gehad op mensen. Wat zou de boodschap van de musical zijn? “Gevoelig zijn is niet iets negatiefs, maar juist heel krachtig.”

“Van overleven naar leven”