De oppositie in de Tweede Kamer vindt dat het kabinet nog veel te weinig doet om de koopkracht blijvend te verbeteren. Er worden miljarden besteed aan "lapmiddelen", die ook nog eens onvoldoende zijn om armoede en problematische schulden te voorkomen, zo luidt de kritiek tijdens de behandeling van de begroting Sociale Zaken en Werkgelegenheid.
"We zijn in een land terechtgekomen waar het Rode Kruis geld inzamelt, niet voor een ver land, maar voor voedselhulp in onze eigen steden en dorpen", aldus SP-Kamerlid Bart van Kent. "Het is een kwestie van beschaving dat als je in Nederland werkt, dat je dan een inkomen hebt waar je goed van kan leven." Toeslagen en allerlei andere regelingen verhullen volgens hem dat veel werkgevers in Nederland gewoon te weinig loon betalen.
Het kabinet voert volgend jaar voor het eerst een verhoging door van het minimumloon, buiten de reguliere inflatiecorrectie. "Fijn", noemt Senna Maatoug van GroenLinks dat, "maar wat betekent die bodem nog?" Er is volgens haar al jaren niet meer gekeken naar wat nodig is om te kunnen rondkomen. Het onderzoek dat daar nu alsnog naar wordt gedaan, komt te laat nu door de torenhoge inflatie een op de drie gezinnen moeite heeft met rondkomen.
Bestaanszekerheid mag niet alleen op papier bestaan, waarschuwt Maatoug. "Als je in de shit zit, heb je niks aan een kabinet dat zijn best doet maar dat zegt: ik kom nog een keer met een commissie." Te vaak krijgen mensen die aan de bel trekken omdat zij niet kunnen rondkomen volgens haar te horen: "gemiddeld genomen heeft u geen probleem".
"Wij hebben echt geprobeerd het kabinet in crisisstand te krijgen", verzucht PvdA’er Barbara Kathmann. "Maar ik heb niet het idee dat het is gelukt". Zij mist nog altijd "het gevoel van urgentie", hoewel door de torenhoog opgelopen energieprijzen nog eens miljoenen mensen in de schulden dreigen te komen. "Nederland is geen sociaal land, zolang het sociaal minimum niet toereikend is", aldus de sociaaldemocrate.
De koopkrachtproblemen zijn volgens PVV’er Léon de Jong het gevolg van jarenlang "wegkijken door politici die geen idee hebben hoe het is om niet te kunnen rondkomen." Hij stelt vast dat veel mensen zich niet alleen in de steek gelaten voelen, maar zich ook schamen. Zij vinden het volgens De Jong "verschrikkelijk" dat zij steeds afhankelijker worden van hulp van anderen. "Maar ze redden het simpelweg niet meer."