“Zoiets relatiefs simpels als elektrisch rijden en daardoor van betekenis kunnen zijn voor het klimaat, why not?”

Caspar Schoenmakers
Caspar Schoenmakers
Foto: Prive

Rond zijn 38ste stelde Caspar Schoenmakers zichzelf de volgende vraag: ga ik nog dertig jaar in dienst werken of ga ik een onderneming starten op het gebied van verduurzaming en waar de wereld wat beter van wordt? Zelf alle besluiten nemen, dat leek hem heerlijk. Sinds drie jaar runt hij ChargeMakers, waarmee hij laadpunten voor elektrische auto’s verhuurt en verkoopt.

Eigenlijk wilde Caspar al veel eerder iets met auto’s doen. “Ik hou van auto’s en autorijden.” Drie jaar geleden was het voor hem nu of nooit. Na jaren van werken op de innovatie afdeling van een bedrijf, waarvoor hij projecten over de hele wereld deed, was het tijd voor een volgende stap. Hij had een lange lijst met opties die hem interessant leken en die ook iets met verduurzamen hadden. Het was de combinatie van de huidige tijd waarin we leven en de daarbij horende verplaatsing van fossiel naar elektrisch rijden en zijn passie voor auto’s, dat hij voor de verhuur van tijdelijke laadpunten koos. “Elektrisch is een logische volgende stap. Ik ben geen uitgesproken bomenknuffelaar, maar zoiets relatiefs simpels als elektrisch rijden en daardoor van betekenis kunnen zijn voor het klimaat, why not?”

“Ze weten ons te vinden”

ChargeMakers zorgt dat er bij auto evenementen, congrescentra, automerken of andere locaties waar elektrische auto’s tijdelijk opgeladen moeten worden, een aanhanger komt te staan met zes laadpunten eraan geschroefd. Na de pilot bij een congrescentrum in Bussum, waar Caspar met zijn vrouw en drie kinderen woont, liepen de zaken meteen goed. Inmiddels doet hij zowel verhuur, dertig laadpunten in totaal, als verkoop. “Het is redelijk gegroeid. Ik krijg nu ook vraag uit het buitenland. Ik heb een aantal klanten in België en een filmset in Duitsland wil een half jaar zo’n kar neerzetten. Ik maak geen reclame in die landen en ook in Nederland vrijwel niet. Ze weten ons te vinden.”

Hij is blij dat iets heeft bedacht waar andere mensen blij van worden. Zijn vrouw werkt inmiddels ook anderhalve dag in de week voor ChargeMakers. “Ik vind het technische gedeelte leuk, zij is meer van de sales. Verder besteed ik een aantal werkzaamheden uit. Het is natuurlijk niet de bedoeling dat het twintig jaar een bedrijf met ik is. Ik bevind me op een kantelpunt dat we mensen moeten gaan aannemen, nog niet fulltime. Hoe pak je dat aan? Het is de volgende stap, en daar zit ik tegenaan te hikken. Een leuk probleem om te hebben.”

Welk vak zou je willen geven op school, dat je zelf hebt gemist?

“Iets met techniek. Dat heb ik zelf wel gekregen op de middelbare school, maar dat bestond alleen uit figuur zagen en timmeren. Natuurkundeformules zeiden me weinig, maar ik kon wel blind mijn brommer uit elkaar sleutelen. Learning by doing vind ik leuk en dat zou ik dan in zo’n techniekles willen doen. De eerste les zou ik een experiment met elektriciteit doen. Als je dergelijke onderwerpen tot leven laat komen, wordt het iets tastbaarder.”

Wat voor adviezen vragen mensen aan jou?

“Als een vriend mij belt met een technische vraag, krijg ik vaak te horen dat ik een callcenter stem opzet. Ze bellen me met vragen over welke computer ze moeten kopen. Het advies gaat vooral over technische zaken, zoals auto’s en computers. En mensen willen advies over het starten van een eigen bedrijf. Ze willen weten hoe ik dat gedaan heb, waar ze voor moeten opletten, maar ook praktische zaken, zoals wat voor bedrijfsstructuur ze moeten kiezen.”

Wie inspireert jou?

“Dan heb ik al snel het gevoel dat dit een publieke figuur moet zijn, maar daar heb ik niet zoveel mee. Einstein was een briljante man, maar ik zoek het toch wat dichterbij. Dit is misschien een cheesy antwoord, maar dan ga ik voor mijn moeder. De reden hiervoor is dat ze mij alleen heeft opgevoed. Ik ben enig kind, en nu ik wat ouder ben en zelf drie kinderen heb, heb ik veel waardering voor hoe ze dat gedaan heeft. Ik heb nooit het idee gehad dat vroeger iets niet kon of dat ze rekening moest houden omdat ik er was. Ze werkte fulltime en ik had een schat van een oppas en een tante om de hoek. Hoe ze dat heeft aangepakt, vind ik bewonderenswaardig.”

Wat voor reflectie heeft de volgende generatie van ons nodig?

“Nu zal ik niet al te veel op de duurzaamheidstrommel slaan, maar het eerste wat me te binnen schiet is verduurzamen. Maar wat ik momenteel veel hoor is dat achttienjarigen al een burn-out hebben, onder andere omdat ze zoveel keuzes hebben en een druk ervaren om te presteren. Wat er ook gebeurt, het komt goed. Dat wil ik ze meegeven. Die druk om te presteren mag er van mij wel een beetje af. Ik geloof dat de volgende generatie prima met verduurzamen bezig is, maar ze zijn wel ambitieus en gedreven.” Dus wat mogen wij reflecteren, want veel mensen van jouw en mijn leeftijd hebben ook burn-out klachten. “Ik voel die druk niet zo erg. Ik probeer ‘het komt wel goed’ principe zoveel mogelijk aan te hangen, zonder me erg druk te maken.”

Wat is het beste advies dat je ooit gekregen hebt?

“Dat is al een oud advies dat ik aan het einde van mijn middelbare school kreeg van een bevriende huisschilder, een vriend van mijn oom en tante. Die zei: ga lekker reizen als je klaar bent. Daar had ik toen geen zin in, maar in mijn studententijd heb ik twee keer een stage gelopen in het buitenland. Dat vond ik echt prachtig en kan ik ook aanraden. De ervaring van helemaal op jezelf zijn in een ander land, dat vond ik heel gaaf en daar denk ik met veel plezier aan terug. Op zich is dit geen uniek advies, maar het was voor mij wel een trigger om het te doen.”

Wat betekent God voor jou?

Ik geloof niet zo in één God, zo ben ik ook niet opgevoed. Ik hang niet specifiek aan een bepaald geloof, maar ik hoop wel dat er iets meer is tussen hemel en aarde. Bijvoorbeeld dat als je praat met iemand die overleden is, dat hij of zij dit nog meekrijgt. Het idee dat er nog iets van een connectie is, zonder dat je elkaar hoeft te zien. Dat je aan iemand denkt en dat dit misschien dan aankomt. Ik kan mijn vinger er niet opleggen, maar ik hoop dat er nog iets meer is.”

Stel, vanavond is je laatste avondmaal, wat zou je eten, met wie en waar ga je het over hebben?

Ik zou dan met het gezin pannenkoeken willen eten, en dat zou ik dan doen bij mijn moeder en haar vriend. Hij kan goed pannenkoeken bakken. Ik vind het niet iets om naar uit te kijken, zo’n laatste avondmaal. Ik zou zo’n avond dan ookkniet te zwaar willen maken. IK zou het dan hebben over dingen die je nog op je lever hebt, maar dan in positieve zin. Dus ik zou mijn waardering uitspreken naar iedereen. En als ik er nog een schepje bovenop mag doen, dan zou ik daarna met een paar vrienden willen afspreken voor een drankje. Dan worden er flauwe grappen gemaakt, zoals we dat altijd doen.” En wat wil je op je pannenkoek? “Bruine basterdsuiker.”

Wat waardeer je aan jezelf?

“Poeh, dat is niet iets wat ik proactief doe, mezelf waarderen. Ik vind het wel prettig dat ik op z’n Brits van het type ‘keep calm and carry on’ ben. Ik laat me niet snel op de kast jagen. Het principe maak je niet druk zit bij mij wel ingebakken.” Is er nog iets wat je aan jezelf waardeert? “Ik vond dit al heel wat.” Er is vast nog meer. “Dat ik oprecht ben, what you see is what you get.”

Wie mag er een keer in deze rubriek?

“Een vriendin van ons, Kim Oostendorp, zij heeft een bedrijf Mindtrainers. Ze helpt kinderen om zich bewust te worden van hun rol en hun gedrag. Ze heeft een methode ontwikkeld en die slaat goed aan, ook op scholen.”