Het aantal ondertekenaars van het vernieuwde Bangladesh-akkoord, dat waakt over de gezondheid en veiligheid van arbeiders in de omvangrijke textiel- en kledingindustrie in dat land, is sterk afgenomen. Zo'n 77 kledingmerken hebben hun krabbel gezet onder de nieuwe afspraken die per woensdag ingaan, waaronder grote merken als H&M, Zara-moeder Inditex en C&A. Dat is veel minder dan de ruim 200 kledingmerken die in 2013 hun handtekening onder de eerste versie van het akkoord zetten.
Nederlandse kledingbedrijven als Prenatal, Miss Etam, Tricorp, L ten Cate, ETP, Desigual Yongo Europe en Tricorp hebben nu hun handtekening nog niet onder de vernieuwde afspraken gezet. Dat deden ze acht jaar geleden wel. De bedrijven waren vooralsnog niet bereikbaar voor commentaar.
Volgens Wyger Wenholt van Schone Kleren Campagne is het teleurstellend dat deze bedrijven geen prioriteit geven aan de veiligheid van kledingarbeiders in de keten. Hij wijst erop dat de onderhandelingen over een verlenging van de overeenkomst met bedrijven die uiteindelijk wel hebben getekend ook uiterst moeizaam verliepen. Het duurde ook een aantal jaar voordat het vijfjarige akkoord uit 2013 werd verlengd.
Aanleiding voor het akkoord was de ramp bij een kledingfabriek in Dhaka, de hoofdstad van Bangladesh. Een grote fabriek stortte in en dat kostte 1100 mensen het leven. Nog eens 2500 raakten gewond. Met het akkoord moesten de arbeidsomstandigheden van fabrieksarbeiders worden verbeterd.
Wenholt kan de afname van het aantal ondertekenaars niet los zien van de tijd die er sinds de ramp overheen is gegaan. Hij hoopt niet dat er een volgende ramp nodig is om kledingbedrijven weer in beweging te krijgen. Verder hoopt hij dat de politiek bedrijven onder druk kan zetten. "Vrijwilligheid blijkt in deze niet goed genoeg te werken", merkt hij op. Evengoed is hij blij dat veel grote merken binnenboord zijn gebleven.
Het nieuwe akkoord geldt voor een periode van twee jaar. Naast in Bangladesh zouden de omstandigheden in de kledingindustrie ook in andere landen verbeterd moeten worden. Vakbonden in Pakistan staan al te springen, merkt Wenholt op. "Het is een uitdaging om ook werkgevers in dat land zover te krijgen."