"Als ik heel erg in mijn hoofd zit, haalt muziek me eruit"

Op zijn tiende kreeg Luc Schouten van zijn ouders een gitaar en sindsdien heeft hij deze nooit meer losgelaten. Hij had een leraar die hem met verschillende muziekstijlen in contact bracht, en die hem tipte om naar het conservatorium te gaan. Inmiddels is Luc fulltime met muziek bezig: produceren, spelen, optreden en lesgeven. Onlangs heeft hij zijn eerste volledige album uitgebracht.

Tijdens school volgde Luc de vooropleiding voor het conservatorium, om vervolgens een bachelor te doen in jazz. “Tot mijn 21^steheb ik gitaar gestudeerd. Je leert een instrument goed beheersen en je weet veel van muziek af als je klaar bent. Ik heb in die tijd veel mensen leren kennen en veel geëxperimenteerd met muziek. Ik speel nu in bandjes en produceer muziek.”

Na het conservatorium kan je les gaan geven, maar je kan ook eigen muziek produceren in de hoop dat je doorbreekt of muziek produceren in opdracht van. Luc doet het allemaal: vanaf zijn negentiende produceert hij muziek, onder andere voor documentaires en podcasts, geeft hij les en maakt hij zijn eigen muziek onder verschillende namen. “Dit jaar heb ik veel muziek gemaakt en uitgebracht, waaronder twee gitaar albums onder de naam Sunday Guitar . Vanuit mijn band Pony Machine

heb ik twee weken geleden mijn eerste volledige album uitgebracht: Ordinary things .”

Zijn liedjes gaan over alledaagse dingen, zoals het kopen van een nieuwe hoed. Hij zoomt graag in op de dingen die voor de gemiddelde mens niet per se belangrijk zijn. Luc is iemand die graag observeert, zowel het leven als zichzelf. “Ik ben enorm zelf bewust en heel erg bewust van mijn gedachtes. En gevoelig, dat ben ik ook. Ik ben me bewust van hoe ik me voel, hoe andere mensen zich voelen en van wat er speelt.” Word je ook weleens gek van je gedachtes? “Ja, zeker. Dan weet ik even niet hoe de vork in de steel zit zeg maar. Dat is het mooie van muziek. Als ik heel erg in mijn hoofd zit, haalt muziek me eruit. Dan ga ik erover schrijven. Dat is echt iets dat me dagelijks overeind houdt.”

Het doorbreken wil alleen nog niet zo lukken, en dat is ook best lastig in Nederland. “Het verkopen van muziek is hier heel moeilijk. Alle muziek die ik heb geproduceerd was niet interessant genoeg voor labels. Mensen happen niet zo snel.” Moet je daarvoor naar Amerika? “Dat gaat wel door mijn hoofd, of ik niet naar een ander land moet gaan. Ik heb wel het gevoel dat er in Amerika meer gebeurt. Maar het echte doorbreken, daar heb je niet echt grip op.”

“Heel concreet: ik sta nu op omdat ik bezig ben met een nieuw akoestisch album. Daar heb ik vijftien liedjes voor geschreven. Die ben ik aan het uitwerken. Ik zit nu in de studio en dat is voor mij een duidelijk doel om vanmorgen vroeg voor op te staan. Als ik breder kijk naar de vraag waarom ik opsta in de ochtend, dan zou ik zeggen omdat ik liever op ben dan dat ik in bed lig. Ik denk wel dat ik iets unieks kan toevoegen in de manier waarop ik dingen zie en hoe ik dat vormgeef in muziek. Ik denk dat ik mensen heel blij maak met wat ik te zeggen heb met muziek en met hoe ik lesgeef.”

“Ik ben bezig met een nieuwe woonplek op IJburg, ik moet weg waar ik nu woon. De woning is al af, ik ben nu aan het ontwerpen en dan ga ik over een half jaar verhuizen. En ik ben een roadtrip aan het plannen voor het voorjaar. Verder geniet ik van de plek waar ik nu woon, samen met kunstenaars, muzikanten en schrijvers.”

“Dat zou ik wat beter mogen doen, het slijt erbij in de laatste tijd. Momenteel zorg ik niet per se heel goed voor mezelf, maar het gaat daardoor niet per se slecht. Ik ben iets te veel aan het roken en ik beweeg te weinig. Ik zwem af en toe, maar dan vervolgens weer twee weken niet.”

“Ik was heel veel aan het voetballen en zwemmen, ik was de hele tijd buiten. Vanaf mijn tiende was ik meer binnen en speelde ik gitaar. Tot mijn veertiende was ik heel sportief: drie keer in de week voetballen en zwemmen, en ik deed ook aan judo.”

“Ik neem meteen een douche en dan scheer ik me een beetje. Dan ga ik ontbijten en drink ik koffie en rook ik een sigaret. Soms lees ik een half uur en dan pak ik de gitaar. En dan ga ik meestal wel aan het werk.”

“Mijn doorzettingsvermogen, toewijding, overgave; als ik ergens aan begin dan ga ik er volledig voor. Dan kan ik het niet lsolaten totdat ik er klaar mee ben. Ik ben absoluut niet iemand die opgeeft. En ik denk dat ik heel erg goed kan waarderen wat ik heb en wie ik om mee heen heb. En wat ik zelf doe. Ik kan goed tegen mezelf zeggen dat ik het goed doe.” Je waardeert jezelf wel regelmatig? “Ja, zeker wel.”

“Dan zou ik David Bowie als mentor willen. Of moet het iemand zijn die nog leeft?” Nee, alles mag. “Ik denk dat hij met zijn muziek en personage echt wel tot het einde is gegaan. Hij is een voorbeeld van iemand die echt alles uit zijn potentie heeft gehaald. Als hij een idee had, dan ging daar volledig voor, zonder gêne. Dat komt terug in al zijn werk. Zijn conceptuele manier van denken vind ik ook heel interessant. Daar houd ik zelf ook van. Ik denk dat ik met David Bowie wel iets moois zou kunnen maken. En ik denk dat hij mij uit een bepaalde onzekerheid zou kunnen halen.”

“Wraps met groente en een vegetarische variant van kip, en met een beetje guacamole. Dat is iets wat altijd wel werkt, als lunch of als avondeten.”

“Gazpacho, dat is koude soep, en die maak ik dan met feta en bosuitjes. Daarna wil ik quiche eten. Ik zou met al mijn beste vrienden willen eten en dan hebben we het over de serie The Office

. Die kijken we allemaal in mijn vriendenkring. We kennen veel quotes en hebben bijna alle episodes gezien.”

“Ik vond het enorm mooie vragen die je stelde. En ik hoop dat het goed met iedereen gaat, dus met iedereen die dit leest.” Maak je je zorgen? “Ja, zeker wel, om een aantal mensen in mijn eigen omgeving maar ook in het algemeen. Ik denk dat het met veel mensen niet zo goed gaat, zeker in deze tijd. Je ziet veel chaos op de gezichten van mensen.”