Claude was voorafgaand aan zijn optreden in de eerste halve finale van het Eurovisie Songfestival bang dat hij een black-out zou krijgen. Bij de zanger was even paniek dat hij zijn tekst zou vergeten, vertelde hij de dag nadat hij een finaleticket veilig had gesteld tegen het ANP.
"Een paar minuten voordat ik opging, dacht ik opeens: wat nou als ik m'n tekst vergeet? En dat was echt even panieken. Want het is menselijk en je kan zomaar een black-out krijgen. En dit is niet de plek waar je een black-out wil krijgen", aldus de artiest.
Claude kon zijn rust herpakken toen hij eenmaal op het podium stond en het vertrouwde gezicht zag van de vaste cameraman die hem bijna zijn hele act op de voet volgt. "Ik gaf hem een boks en het was zo vertrouwd. Ik liet alles gewoon los."
Conchita
Aan het einde van zijn act kwam de ontlading. Net als bij de laatste generale repetitie kwam er een kleine snik na de laatste noot. Dat is volgens Claude niet per se van opgekropte spanning. "Gewoon omdat ik zo bizar vind dat ik hier sta en ik ben zo blij met alles. Dit is mijn droom geweest."
Dat wordt volgens Claude ook versterkt door het intieme moment met zijn 'mini-me' in de spiegel. "Ik hoop dat er heel veel andere kinderen kijken die dan durven dromen, hoop krijgen en gewoon denken van: ja, alles is mogelijk", verwijst hij naar zijn eigen eerste songfestivalervaring toen hij in 2014 vanuit een asielzoekerscentrum Conchita Wurst zag winnen.
De tranen liet Claude pas echt toe nadat hij van het podium liep. "Het ging van springen tot janken", lachte hij.