Kunstenaar Christo (84) overleden

De wereldberoemde kunstenaar Christo is op 84-jarige leeftijd overleden in New York. Dat wordt gemeld op de website van de kunstenaar. De Bulgaar was vooral bekend door het inpakken van allerlei grote objecten en gebouwen, zoals de Rijksdag in Berlijn. Over de doodsoorzaak is nog niets bekendgemaakt.

"Christo leefde zijn leven zo optimaal als hij kon. Hij droomde niet alleen over wat onmogelijk leek, maar hij realiseerde het ook", staat in een verklaring op de officiële Facebookpagina van de artiest. "Christo en Jeanne-Claude brachten mensen samen van over de hele wereld. Hun werk leeft voort in onze harten en gedachten." Een gepland kunstwerk om in 2021 de Arc de Triomphe in Parijs in te pakken, gaat nog gewoon door, wordt gemeld op de Facebookpagina.

Christo Vladimirov Javacheff, zoals zijn volledige naam luidde, werd in 1935 geboren in de Bulgaarse stad Gabrovo. In 1958 ontmoette hij zijn vrouw Jeanne-Claude Denat de Guillebon, in dat jaar maakte hij ook zijn eerste inpakkunst. Ze trouwden in 1962 en werkten samen totdat Jeanne-Claude in 2009 overleed. In 1964 verhuisden ze met hun zoon naar New York, waar ze de rest van hun leven bleven wonen. Christo werd in 1973 een Amerikaans staatsburger.

Christo werd samen met zijn vrouw wereldberoemd door hun kunst. Ze stonden bekend om het inpakken van grote voorwerpen, gebouwen, bruggen en zelfs eilanden. Het laatste werk dat Christo heeft afgemaakt was in 2018 de Mastaba in het meer Serpentine in het Londense Hyde Park.

Bijna al het werk van Christo en Jeanne-Claude was tijdelijk. Zo zetten de twee in 1976 een 39 kilometer lang hek neer in de Amerikaanse staat Californië, genaamd de Running Fence. Het uitdenken en bouwen van het werk duurde vier jaar. Na veertien dagen haalden ze het werk weer weg en was er geen spoor meer van te vinden. Ook de brug Pont Neuf in Parijs werd tijdelijk in stof gehuld door de kunstenaars, dat gebeurde in 1985.

Christo en Jeanne-Claude vonden het belangrijk dat ze allebei werden genoemd als de kunstenaar achter hun gezamenlijke werk. Het inpakken leidde tot de abstractie van de voorwerpen of gebouwen. Ze wilden dat hun kunst voor iedereen toegankelijk was en ze hoopten mensen eens op een andere manier naar de wereld te laten kijken.