Modeontwerpster Sophie Hardeman heeft een indrukwekkend curriculum vitae voor een 27-jarige. Haar collectie is geshowd tijdens de New York Fashion Week en ze prijkt op de ‘30 Under 30 list’ van Forbes, een lijst met daarop de driehonderd meest invloedrijke Europese talenten onder de dertig. De boodschap ‘doe maar normaal, dan ben je al gek genoeg’ heeft haar altijd tegengestaan. “Waarom kan je niet gewoon in je onderbroek naar school?”
Sophie studeerde aan de Rietveld Academie. Haar afstudeercollectie, waarbij een ondersteboven rok centraal stond, werd goed ontvangen. Sophie maakte meteen een eigen collectie waarvan de presentatie in een friettent plaatsvond. “Mijn collectie werd opgepikt door een agency in New York, die mijn werk had gezien op mijn Instagram. Ik had toen pas honderd volgers, maar ik werd uitgenodigd om mijn collectie tijdens de New York Fashion Week te presenteren.”
Sophie maakt graag een statement met haar kleding, zoals met haar rok die honderd procent ondersteboven gedragen wordt. “Dit is echt een statement peace. Ik maak ook rustigere kleding, maar al mijn kleding draagt wel iets uit. Waarom moeten we ons confirmeren aan ons werk of onze familie? Hierdoor zijn we meestal niet optimaal gelukkig.”
Een jeans die je love handles benadrukt
Ze werkt voor haar nieuw te lanceren collectie veel met denim. “De jeans gaat door veel revoluties heen. Iedereen heeft wel iets van denim in de kast hangen. Ik wil met mijn collectie ongemakken benadrukken, dus een broek die te groot, te strak of te klein is. Zo heb ik een Tanga jeans die je love handles benadrukt en de high tigh jeans, een hoogwaterbroek.”
Met haar kleding viert Sophie de individualiteit van mensen. “Door reclames worden we onzeker gemaakt en wordt er bepaald wat je moet dragen om hip te zijn. Ik wil met mijn kleding weer de focus op de mens zelf leggen en op wie hij of zij is, in plaats van op het product.”
“Ik wilde in mijn onderbroek naar school”
Hoe was Sophie als kind? “Ik wilde in mijn onderbroek met een leuke trui en gekleurde sokken eronder naar school. Mijn moeder kreeg me zover dat ik een maillot aandeed. Ik heb van mijn zevende tot mijn twaalfde in Amerika gewoond. Ik moest daar een schooluniform aan. Ik wilde liever het uniform van de jongens aan in plaats van een overgooier. Ik realiseerde me toen al dat ‘normaal’ voor iedereen anders is.”
Sophie haar kledinglijn bestaat nu tweeëneenhalf jaar en deze loopt heel goed. Haar kleding hangt in negen winkels, zoals in landen als Mexico, Japen en Australië. “Binnenkort lanceer ik mijn nieuwe lijn in Amsterdam die ook online verkrijgbaar zal zijn. Door die show in New York werd mijn kleding meteen ingekocht en werk ik fulltime. Ik heb inmiddels twee mensen vast in dienst.”
Sophie laat zich inspireren door mensen op straat en de samenleving. “Mijn kleding is een reflectie van wat ik meemaak. Zo heb ik onlangs een soort van kakkercollectie gemaakt die bestaat uit polo’s. Mijn polo’s zijn schots en scheef, een beetje punk. Ik wil daarmee de subcultuur van polodragers doorbreken; mijn doel was een polo te ontwerpen die iedereen vertegenwoordigt.”
Lees ook:
