Kersverse ouders besteden het eerste jaar bijna 10.000 euro aan babyspullen, zoals kleding schoenen, luiers en kinderopvang, aldus het CBS. Alles wordt uit de kast gehaald, zegt holistisch vrouwencoach Sophie Onderstal, die Nieuws.nl sprak in het kader van Moederdag. Ze vraagt zich af of er van dat bedrag niet duizend euro naar de zorg van de moeder kan. “Veel vrouwen die voor het eerst moeder worden, zorgen niet voor goed voor zichzelf. Ze gaan helemaal op in hun kind.”
Op Moederdag worden alle moeders wereldwijd in het zonnetje gezet, maar eigenlijk zou dat elke dag mogen gebeuren. Dat het moederschap niet alleen maar rozen, geur en maneschijn is, daar weet Sophie alles van. 1 op de 3 vrouwen maakt een traumatische bevalling mee. Sophie begeleidt vrouwen met een dergelijk trauma. “Veel vrouwen maken iets meer wat voor hun traumatisch is. Hierdoor hebben ze last van posttraumatische stress of belanden ze in een postnatale depressie.”
Torenhoge verwachting
De meeste vrouwen hebben een torenhoge verwachting van hoe de bevalling moet zijn. “Zij plannen tot in detail hoe ze willen bevallen om hun kind een zo goed mogelijke start te geven. Hierdoor raken ze het contact met de realiteit kwijt.”
Hoe begint voor veel vrouwen het moederschap? “Met een schuldgevoel naar zichzelf. Het lichaam heeft niet gedaan wat het volgens haar moest doen. Maar ook met een gevoel van onbegrip en jaloezie. Dan horen ze een jonge moeder klagen dat ze iets te zwaar zijn, terwijl zij thuis zitten met een postnatale depressie. Dit geeft een eenzaam gevoel, omdat je zelf met zoveel andere problemen zit. Daarom ben ik mijn bedrijf Mamawel begonnen. Vrouwen zeggen vaak: ik wil me weer de oude voelen. Ze raken zichzelf kwijt door de bevalling.”
Sophie is blij dat steeds meer celebraties naar buiten komen dat een zwangerschap of bevalling niet altijd alleen maar makkelijk zijn. “Een bevalling kan ook echt heel zwaar zijn. Dat is niet altijd het geval, sommige vrouwen hebben het heel makkelijk. Maar er zijn ook vrouwen die binnen een uur bevallen en die houden daar een trauma aan over. Uiteindelijk gaat het allemaal om het verwachtingsplaatje dat niet uitkomt.”
“Een bevalling doe je niet met je hoofd, maar met je lijf”
Een verloskundige zei onlangs tegen Sophie dat het lijkt alsof moeders vergeten zijn hoe ze naar hun lichaam moeten luisteren. “Ik ben het hier mee eens. Er is zoveel informatie op het internet over hoe alles werkt, maar dat is allemaal op cognitief niveau. Een bevalling doe je niet met je hoofd, maar met je lijf. Die discrepantie daartussen, dus tussen het mentaal begrijpen en het zelf meemaken, zit vaak een hiaat. Als de verwachting niet uitkomt, creëert dat een pijn bij vrouwen. Die vrouwen behandel ik.”
Ze vertelt over een cliënt van haar die een traumatische bevalling had van haar eerste kind. “Ze stond behoorlijk bewust in het leven en had ook bewuste keuzes gemaakt over haar bevalling en hoe ze het wilde. Alles was tot in de details gepland. Uiteindelijk moest ze naar het ziekenhuis, terwijl ze eigenlijk thuis in bad wilde bevallen. Ze moest aan de apparaten, kon dus niet staande haar weeën opvangen, kreeg pijn bestrijding en haar partner deed niet wat zij wilde. Sinds de bevalling voelt ze zich schuldig, in de steek gelaten en verdrietig. Elke avond huilt ze zichzelf in slaap.”
Moeder worden is volgens Sophie een van de grootste life events in het leven van een vrouw. “We mogen steeds blijven kijken naar wat er is in het moment in plaats van verdwijnen in ideaalbeelden. We hebben zoveel gedachtes en mentale plaatjes, wat telkens weer voor een tegenslag zorgt. Neem de ontsluiting. Ik weet van veel vrouwen dat ze al verwachten dat ze tien centimeter ontsluiting hebben, terwijl ze nog vijf centimeter te gaan hebben. Of je nu thuis of in een ziekenhuis wil bevallen, blijf voelen wat klopt. We zijn verleerd om naar de signalen van ons lichaam te luisteren, zowel tijdens een zwangerschap, de bevalling als erna.”
