Het had weinig gescheeld of Dan Karaty had een heel ander beroep uitgeoefend

‘Een easy-going guy zonder ego of drang om beroemd te zijn’, zo mag je hem omschrijven. Maar ondanks (of dankzij?) die bescheidenheid heeft Dan Karaty (41) het wel mooi geschopt tot zeer succesvol choreograaf, acteur, tv-jurylid én familieman.

Dan Karaty komt in 1976 ter wereld in New York. Om de hoek van Central Park en Times Square groeit hij op in een levendig en warm gezin. Zijn ouders Tom en Jane zijn dan bekende dansers, die regelmatig op Broadway optraden. “Ik ben de jongste van vijf kinderen, we vormden een hechte, creatieve en energieke familie. De liefde voor dans werd ons met de paplepel ingegoten. Mijn zussen runnen nog steeds de dansschool van mijn ouders."

Hij vervolgt: "Vanwege de tijdgeest en de vrienden met wie ik omging, had ik al snel interesse voor hiphop en breakdance. Zeker in de nineties was dat natuurlijk veel cooler dan klassieke dans. Daarnaast hield ik van sport. Ik deed fanatiek aan voetballen, basketbal en ook nog aan honkbal.”

De showbizzwereld lonkt al vroeg. Als zijn ouders van een kennis het advies krijgen om Dan (toen nog ‘Danny’) in te schrijven voor een castingbureau, volgen er al snel wat opdrachten. “Voor heel veel geld mocht ik dan meespelen in een tv-commercial die landelijk werd uitgezonden. Voor een kind was dat onwijs tof. Zo zat ik in een Kellogg’s reclame. Mijn ouders vonden het heel leuk, maar ze hielden me streng in de gaten. Ze hebben me nooit gepusht en keken altijd eerst of zo’n lucratieve tv-klus niet te veel voor me werd. Sport was nog altijd mijn eerste liefde en de showbizzwereld zag ik meer als een hobby. Als ik in die tijd had moeten kiezen tussen een belangrijke voetbalwedstrijd of een auditie, koos ik voor het eerste...”

Na zijn high-schoolperiode blijft dansen een uit de hand gelopen hobby, en profvoetballer worden zit er inmiddels niet meer in. Hij besluit journalistiek te gaan studeren. “Creatief schrijven vond ik leuk. Het leek me heerlijk om op pad te gaan en een vrij beroep uit te oefenen, waarbij je dus je eigen werktijden kon bepalen. Vanwege mijn achtergrond leek het me leuk om muziek- of theaterrecensent te worden. Gek genoeg kreeg ik het precies op dat moment steeds drukker als danser. En zeg zelf: als je wordt geselecteerd om met Britney Spears te dansen tijdens een Awardshow, zeg je natuurlijk geen ‘nee’.”