In de spotlight: Anne Vrieze van WWZ Academie

https://vimeo.com/252955024

Volgens Anne Vrieze, eigenaar van WWZ Academie, is er een omslag nodig in de samenleving qua (mantel)zorg. Iedereen zou gelijkwaardig mee moeten kunnen draaien in de samenleving, ook zij die een beperking hebben. “We mogen bij een eerste gesprek eerst vragen waar iemand blij van wordt en dan of er een dure voorziening nodig is.”

Mensen met een beperking, oud of jong, zijn de rode draad in het leven van Anne. “Tijdens mijn studie sociale wetenschappen heb ik de specialisatie ‘gehandicapte kinderen’ gedaan. Ik ben altijd op zoek naar oplossingen, zodat ook mensen met een beperking op een aangename manier kunnen leven en zo volledig mogelijk onderdeel kunnen uitmaken van de maatschappij.”

Het aantal mensen dat zorg nodig heeft, blijft stijgen, zowel onder ouderen, als binnen de jeugdzorg. Anne werd niet blij van de stof die offline gedoceerd wordt over de uitvoering van de Wet Maatschappelijke ondersteuning (Wmo) aan Wmo - en jeugdconsulenten. “Ze leren vooral hoe ze aan iemand moeten vertellen waarom ze een bepaalde voorziening nodig hebben. Dit past niet meer binnen het huidige sociale domein.”

Tijd voor een nieuwe academie, dacht Anne. “Mijn online opleidingen en cursussen richten zich onder andere op creatief denken. Ik leer cursisten breed te kijken naar de mens als geheel en zijn omgeving. Waar wordt iemand echt mee geholpen? Zo hebben opvoedproblemen in de jeugdzorg vaak te maken met financiële problematiek. Dan kun je wel met ondersteuning op het gebied van opvoeding aan komen zetten, maar dat heeft geen zin als ouders alleen maar denken aan of ze nog wel in hun huis kunnen blijven wonen.”

In 2015 is de Wmo veranderd, waarbij gemeentes verantwoordelijk zijn voor maatwerkvoorziening en de nieuwe jeugdwet. “De vernieuwde Wmo gaat erover hoe je mensen die zorg nodig hebben, kunt versterken en in hun eigen kracht kunt zetten. De nadruk ligt op het sociale netwerk en wat ze zelf nog kunnen, dan pas op praktische oplossingen.”

Soms vraagt iemand een scootmobiel aan, aldus Anne, om bijvoorbeeld boodschappen te doen. Bij goed doorvragen blijkt daar een eenzaamheidsprobleem achter te zitten en vragen ze een scootmobiel omdat ze zich alleen voelen. “Dan is er dus misschien een buddy nodig, of beide. Daarom is het zo belangrijk dat er een wederzijdse dialoog plaatsvindt, zodat dergelijke problematiek aangepakt wordt.”

De kanteling in gedachtegoed die er volgens Anne nodig is, mag nog veel meer plaatsvinden. “Ik zie wel dat met name in kleinere gemeentes de mens al veel meer centraal staat. In mijn werk als beleidsadviseur zeg ik altijd: ‘minder systeem denken en meer mens denken’. Er mag nog veel meer gevraagd worden wat iemand specifiek nodig heeft. Hierbij mag het gehele gezin mag worden meegenomen.”

De consulenten zijn de sleutel, aldus Anne. “Dit zijn de professionals die dagelijks met mensen werken die zorg nodig hebben. Je kunt op papier een mooi beleid uitstippelen, maar je moet voortdurend de verbinding met de uitvoerders opzoeken. Uiteindelijk gaat het erom dat we samen met creatieve en eenvoudige oplossingen komen, waar iedereen blij van wordt.”