In de spotlight: Helene Spork van FC de Krachtpatsers

Helene Spork (49) is bestuurder van FC de Krachtpatsers in Amsterdam, een stichting die leerlingen, docenten en ouders traint en coacht om liefdevol en autonoom te leven. “Ik ben ervan overtuigd dat docenten hun stinkende best doen, allemaal, maar ze kunnen niet geven wat elk kind nodig heeft”.

De stichting is tien jaar geleden opgericht door Bart van der Velpen en Marieke Galesloot, die baalden dat er zo weinig ruimte binnen het onderwijs is om als kind jezelf te zijn. Daarnaast is er weinig aandacht voor hoe je belangrijke keuzes in het leven het beste kunt maken. Helene is sinds vorig jaar samen met Bart bestuurder van de stichting.

“Het is belangrijk dat een kind leert om autonoom te zijn. Dat ze weten wie ze zijn, wat ze willen. Dat ze hun talenten en valkuilen kennen. Dat ze echt contact maken met zichzelf en de ander. Dat ze zich kunnen handhaven binnen het (onderwijs-)systeem, zonder zichzelf erin te verliezen. Daarom trainen we naast kinderen ook docenten. Wij zijn er maar kort. Zij zien de leerlingen elke dag. De docent is cruciaal in het borgen van wat leerlingen bij ons ervaren”. FC de Krachtpatsers werkt op scholen door heel Nederland en heeft dertig trainers geaccrediteerd voor haar programma’s.

“Ik kijk altijd naar het grotere plaatje. De intervisie die we daarover met elkaar hebben, leidt tot nieuwe programma’s. Dat is fantastisch. Zo hebben we de afgelopen tijd extra aandacht besteed aan veiligheid en onveiligheid. Voelde jij je als kind veilig of onveilig en hoe bepaalt dat je gedrag? Wat hebben pesten, racisme en teruggetrokken of juist agressief gedrag met die basis te maken? Hoe helpt inzicht in elkaars basis bij effectief samenwerken?”.

Een docent kan niet zonder de steun en liefde van ouders voor de kinderen. Daarom geeft de stichting ook trainingen en interactieve lezingen aan ouders. “Het is hartstikke moeilijk om een ouder te zijn, dit vraagt echt wat van je. Vooral moed en inzicht om je kind zichzelf te laten zijn en op de juiste momenten bij te sturen”.

Wat geeft de stichting aan de ouders mee? “Het onderwijssysteem staat onder druk en smeekt om verandering. Leerlingen moeten nog meedraaien in het oude systeem, gebaseerd op de industriële revolutie, waarbij de mens als machine wordt gezien, terwijl ze een nieuw, meer holistisch kader nodig hebben. Ondertussen moeten scholen leerlingen in zo kort mogelijke tijd een diploma laten halen. Dit levert veel stress op, zowel op school als thuis. Doordat we deze visie delen worden ouders enorm bemoedigd. Ouders zien het dan minder als persoonlijk falen, als hun kind geen modelleerling is. Ze worden ook gebeld door wanhopige ouders. “Dat vind ik het meest ontroerend, dat ze óns dan bellen. Soms coachen we dan de ouders of de kinderen, of allebei”.

En wat is Helene haar droom? “Dat we over vijf jaar niet meer bestaan, omdat we niet meer nodig zijn. In de tussentijd gaan we, in samenwerking met anderen, nog flink aan de bak".