Eva Voortman speelt komende week met de softbalsters van TeamNL het olympisch kwalificatietoernooi in Utrecht. De 26-jarige pitcher hoopt volgend jaar een gooi te doen naar het goud in Tokio. Bekend terrein voor haar, want vorig jaar speelde ze nog in de Japanse competitie.
Spelen in Japan was altijd al een droom voor Eva Voortman. Softbal is daar volkssport nummer 1. De Japanse vrouwen wonnen in 2008 olympisch goud en werden daarna nog tweemaal wereldkampioen. Eva had het plan om zich volgend jaar tijdens de Olympische Spelen in de kijker te spelen, om daarna een transfer te maken naar een van de profclubs in het land. Maar een bezoek in 2017 aan het World Port Tournament in Rotterdam bracht het allemaal in een stroomversnelling. “Ik zat naast een medewerker van de KNBSB (Koninklijke Nederlandse Base- en Softbalbond) op de tribune. Zij komt uit Japan en ik vertelde dat ik ooit wel eens in de Japanse prof-league wilde spelen. De medewerkster bracht haar in contact met een paar clubs. Daarvan hapte Ogaki Minamo toe.
Na vijf maanden onderbrak Eva haar verblijf bij Ogaki Minamo om met Nederland mee te doen aan het WK. Daarna volgde nog een tweede seizoenshelft in Japan. In november keerde ze definitief terug en sindsdien speelt ze weer bij haar oude club, Olympia uit Haarlem. “Mijn verblijf in Japan heeft veel impact gehad op hoe ik nu in de sport sta. Het was vooral in het begin soms best moeilijk, maar uiteindelijk ben ik ontzettend blij met wat ik daar heb geleerd. Ik ben mezelf tegengekomen, heb er hard leren werken en ook mijn grenzen leren vinden. En ik weet nu ook dat ik het heel erg leuk vind om hard te trainen en heel erg goed te worden. Ik was vroeger nooit zo bezig met professional worden, maar het heeft me laten inzien wat mijn doel in de sport is. Dat is olympisch goud in Tokio.”
Dat is een verrassende ambitie, aangezien de afgelopen zes wereldkampioenschappen de finale altijd ging tussen de Verenigde Staten en Japan. Bij het WK vorig jaar in het Japanse Chiba eindigde Nederland als achtste. Eva: “Toen ik naar Japan ging dacht ik meer moeite te hebben met het niveau en minder met de cultuur. Maar het was net andersom. Qua niveau kon ik goed meekomen en dat gaf me ook het inzicht dat wij in Nederland best dichtbij zijn. Het verschil is niet zo groot.”