Uithuilen en opnieuw beginnen. Voor Patrick Roest zit er niets anders op na zijn fiasco op de eerste dag van de WK afstanden in Salt Lake City. De 24-jarige schaatser ging op de 5000 meter als favoriet van start, maar stortte in de slotfase volledig in. Tot overmaat van ramp werd zijn vierde tijd ook nog uit de uitslag geschrapt, omdat hij reed zonder zijn verplichte armbandje. “Ja, dit was een sof”, beaamde hij bij de NOS volmondig.
Veel tijd om bij te komen van zijn dramatische WK-start heeft Roest niet. Vrijdagavond (Nederlandse tijd) wordt hij alweer op het ijs verwacht voor de 10.000 meter, een afstand waarop hij ook tot de favorieten behoort. De vraag is echter of hij zich tijdig kan herstellen van de fysieke en mentale dreun die hij donderdag op de Utah Olympic Oval te verwerken kreeg.
De doorgaans nogal ingetogen en bescheiden Roest liet met een paar flinke krachttermen zijn frustraties de vrije loop. “Ik ben het hele seizoen ongeslagen en dan verlies je uitgerekend in de race om de wereldtitel voor de eerste keer. Dat is onwijs balen. De benen wilden gewoon niet wat ik wilde. Na vijf ronden werd het heel zwaar en reed ik stroperig verder. Op het einde kon ik echt niet meer op mijn benen staan.”
Achteraf gezien is het misschien maar goed dat Roest geen winnende tijd reed en daarmee zijn eerste titel op de WK afstanden had veroverd. Zijn diskwalificatie zou dan nog veel harder zijn aangekomen. “Ik was vooraf best wel zenuwachtig en eigenlijk alleen maar bezig met mijn race. Daardoor vergat ik dat armbandje om te doen. Natuurlijk, dat is mijn verantwoordelijkheid, maar meestal word je in zo’n geval even op je schouder getikt en krijg je het bandje aangereikt. Dat gebeurde nu niet. Ik heb het niet gezien en ik heb er ook niet meer aan gedacht. Dit is wel even een leermomentje.”
Roest, die na afloop geruime tijd duizelig was van de enorme krachtsinspanning, wil op de 10.000 meter dolgraag revanche nemen. “Ik ga me zo goed mogelijk voorbereiden en dan maar hopen dat de benen het iets beter doen dan vandaag. Je weet het nooit, ik ga het gewoon weer proberen.”