Girowinnaar Geoghegan Hart: ik zal niet veranderen

Foto: ANP

Tao Geoghegan Hart zei wel wat tijd nodig te hebben om te laten bezinken wat hem zondag was overkomen. “Bizar eigenlijk, ik heb niet kunnen dromen dat dit mogelijk zou zijn”, vertelde de jonge Brit nadat hij Ronde van Italië op zijn naam had geschreven. Op de slotdag nam de renner van Ineos-Grenadiers de roze leiderstrui over van de Australiër Jai Hindley. Dat was voorzien gezien het verschil in tijdritkwaliteiten.

“Mijn hele carrière dacht ik hoe mooi het zo zijn als ik een keer in de top 10 of de top 5 van zo’n grote ronde zou kunnen eindigen. Het gaat even duren voor ik me realiseer wat hier gebeurd is. Maar ik blijf dezelfde persoon, dezelfde renner. Iemand die dankbaar is dat hij dit mag meemaken.”

Geoghegan Hart en Hindley stonden in tijd gelijk na twintig etappes. De beslissing moest vallen in de 15,7 kilometer van Cernusco sul Naviglio naar Milaan. De Brit had al snel een mooie marge. “Ik wist dat ik redelijk goed zat, zeker toen er werd geroepen dat ik niet te veel risico meer moest nemen.”

Dank was er ook voor Axel Merckx, bij wiens Amerikaanse opleidingsploeg Geoghegan Hart zijn eerste wedstrijden reed. “Axel gaf me de kans aan de meest fantastische koersen over heel de wereld deel te nemen.” Het was een leerschool die in 2017 leidde tot een contract bij Sky, het huidige Ineos. Daar bleef hij redelijk in de schaduw met alleen twee ritoverwinningen vorig jaar in de Ronde van de Alpen. In de Giro zou hij dit jaar rijden voor kopman Geraint Thomas, maar de coureur uit Wales moest al na drie etappes door een val afhaken. “Nee, ik zie dit niet als een nieuw tijdperk voor het Britse wielrennen. ‘G’ was nog zeer gefocust en had gewoon pech.”

Wielrennen noemt hij “meer dan een beroep. Het geeft me de kans mensen te ontmoeten. Winnen is dan een bonus.” De 25-jarige zoon van een bouwvakker uit Oost-Londen had zondag in Milaan één wens: “Ik wil naar huis, naar Londen, samen zijn met mijn ouders, broers en zussen. Ik heb ze lang niet gezien.”