Een sprong die zelfs bondscoach Gerben de Knegt tijdens de training moeiteloos nam kostte Mathieu van de Poel in de olympische mountainbikerace zijn gouden droom. In plaats van op het podium bevond de gedoodverfde winnaar zich maandagnamiddag in een hospitaal in Izu.
Een val in de eerste ronde, op de zogenoemde Sakura Drop, bezorgde hem zo veel pijn aan heup en schouder dat hij twee ronden voor het einde, op grote afstand van latere winnaar Thomas Pidcock, moest opgeven. De vraag hoe de val had kunnen gebeuren ontaardde in een soort ‘plankjesgate’. Tijdens de trainingen lag er achter het punt waar de fiets los van de grond komt een plankje waar je op belandt als je niet ver genoeg springt. De suggestie ging rond dat Van der Poel daarop had gerekend. “Maar er is uitgebreid over gesproken dat dat tijdens de wedstrijd niet zo zou zijn”, vertelde De Knegt.
“Misschien is het een beetje vervelend om te zeggen, maar we hebben er over gepraat”, gaf Milan Vader, de andere Nederlandse deelnemer aan. “Mathieu zei tegen mij: iedereen springt bij die drop. Ik vroeg: doe jij dat niet dan? Nee, ik rol van dat plankje af, zei hij. Toen heb ik hem nog verteld dat dat bij het testevent ook weg was.”
Van der Poel reageerde via Twitter. “Ik was niet op de hoogte, die plank lag er tijdens de verkenning wel. Enkel meegekregen dat hij op het testevent was weggehaald.” Hij liet in het ziekenhuis kijken naar zijn bezeerde heup en schouder.
De Knegt had de afgelopen dagen een fitte en scherpe Van der Poel meegemaakt. Ook al leek diens voorbereiding verre van ideaal met pas vrijdag aankomst in Japan. “We wisten niet of hij hier kon trainen. Als dat niet zo zou zijn is Mathieu iemand die zich opgesloten gaat voelen. Dat moet je ook niet hebben. Hij is misschien wel de enige die het op deze manier kan, naar een koers toe werken.” Maar ergens in de communicatie tussen renner en staf ging het mis. “Als je denkt dat het plankje er ligt dan ga je over de kop.”
Vader reed voor Van der Poel. “Ik zag dat het plankje weg was en dacht nog, als hij maar niet rolt. Een paar seconden later hoorde ik publiek schreeuwen. Ik wist meteen hoe laat het was. Dat springen hoort gewoon bij het mountainbiken. Dat zijn de ‘basics’. Ik ging ervan uit dat hij dat wel wist.”
Zelfs winnaar Thomas Pidcock sprak zijn verbazing uit. “Ik reed achter Mathieu en zag hem zonder versnelling richting die ‘drop’ rijden. Ik dacht: ik neem wat afstand, want dat gaat niet goed. Toen ik sprong zag ik hem op de grond liggen: geen fraai gezicht.”