Er vloeiden tranen van geluk bij Anouk Vetter na het behalen van olympisch zilver op de zevenkamp. Bij de eerste tranen moest de Arnhemse atlete terugdenken aan de WK van 2019, toen ze na zes onderdelen opgaf omdat ze niet meer verder wilde; ze kon het mentaal niet meer opbrengen. “Ik besefte waar ik vandaan ben gekomen. Ik zat toen in een heel diep gat en het heeft lang geduurd eer ik daar uit was. Maar als je een boek moet schrijven, dan is dit toch het happy end dat je wilt”, zei de 28-jarige atlete.
Die ellendige periode waarin Vetter bezweek onder de druk van het altijd maar moeten presteren, ligt achter haar. “Ik ben er als een ander mens uitgekomen en ik beleef mijn sport nu heel anders. Van die zevenkamp in Doha herinner ik me niks meer. Fijn dat het brein zo werkt. Ik ben echt aan een tweede carrière begonnen.”
Die tweede carrière mondde uit in een ongedachte zilveren plak in Tokio. Na de eerste dag stond Vetter al bovenaan. “Ik begon toen al te denken aan een medaille, want ik sta nooit hoog na vier onderdelen. Het was zaak dat enthousiasme te onderdrukken en mijn koppie erbij te houden, want ik streed wel tegen Nafi Thiam en die mag je nooit onderschatten. Na het vijfde onderdeel, het verspringen, stond ik nog steeds bovenaan en moest ik wel even ‘ontstressen’. Maar ik wist al wel, die medaille moet ik niet uit handen geven.”
De Belgische Thiam was uiteindelijk ook beter. Ze wierp de speer verder dan Vetter, was sneller op de afsluitende 800 meter en prolongeerde haar olympische titel. “Ik ben hartstikke trots op mezelf. Ik wist dat ik goed was, maar je moet het toch maar doen. Zilver is echt onverwacht. Toch was dit geen droommeerkamp, ook al heb ik ervan genoten en zijn de afgelopen dagen voor mijn gevoel voorbijgevlogen. Ik noem het liever een hele goede meerkamp, omdat ik op sommige onderdelen toch wat heb laten liggen. Bijvoorbeeld bij het speerwerpen.”
Haar vader en coach Ronald Vetter had de medaille ook niet voorspeld, maar zijn dochter wel laten weten dat het met de vorm wel goed zat. “Hij heeft eigenlijk alleen gezegd: je kunt je Nederlands record verbeteren. Dat heb ik inderdaad gedaan. Hij is natuurlijk enorm trots, maar hij is volgens mij vooral blij dat ik blij ben.”