Harrie Lavreysen was zondag in Roubaix opnieuw te sterk voor Jeffrey Hoogland in een grote finale. Het was de derde keer dat de twee elkaar troffen in de sprintfinale op een WK baanwielrennen, zoals ook de strijd om olympisch goud tussen de trainingsmaatjes ging. De afloop was telkens identiek.
“Het is een hele mooie week geweest”, aldus Lavreysen, die drie wereldtitels veroverde. Hoogland sloot het toernooi in Roubaix af met twee gouden en twee zilveren medailles. “Het hoogst haalbare”, was zijn conclusie.
Hoogland had na de teamsprint en de keirin op vrijdag ook nog de kilometer tijdrit gereden, met goud als beloning. “Ik wilde hier alles doen omdat ik daar sterker van word”, legde de 28-jarige Nijverdaller uit. Zijn vier jaar jongere opponent had daarom de zege op de sprint zien aankomen. “Ik had ook de indruk dat ‘Jeff’ zich er na de eerste heat al een beetje bij neerlegde. En ik had natuurlijk zijn eerdere ritten en tijden gezien”, aldus Lavreysen.
De wereldtitelstrijd gold niet als het hoogtepunt van het jaar. “Als ik later terugdenk aan dit jaar, zal het toch vooral om de Olympische Spelen gaan.” Daar won Lavreysen goud op de teamsprint en sprint en brons op de keirin. Het toernooi in Roubaix werd daardoor net iets anders beleefd. “Er stond minder spanning op. Dat merk je aan alles: bij de Spelen of vorige WK’s was ik toch meer gefocust en namen Jeffrey en ik ook onderling wat meer afstand.”
Maar vrijblijvend was zijn optreden in het Vélodrome Jean Stablinski natuurlijk ook niet. “Zeker na het goud op de teamsprint en keirin wilde ik net als in Berlijn gaan voor de hattrick. En ik wil de rest van het jaar ook gewoon op alle onderdelen in de regenboogtrui rijden.”
Voor Hoogland was de weg naar de finale er een met haperingen. Hij reed in totaal drie heats meer dan de titelverdediger. “Het was overleven, beide dagen. Het werd spannend in die halve finale tegen Bötticher. Als ik die verloren had, was het ook geen brons geworden. Het was een heftig toernooi, ik kan me blijkbaar leegtrekken en er de volgende dag weer staan. Dat neem ik mee naar de Spelen van Parijs.”
Lavreysen vond het vooral een mooie week. “Omdat ik ook in het toernooi groeide. De teamsprint was nog echt spannend, vandaag was ik vrij zeker van mijn zaak. Geen fouten maken en een goede tactische rit rijden, dan komt het wel goed. Maar je moet ook niet te zeker van jezelf zijn, zeker niet op de sprint.”