Geen moment meedoen doet Weertman het meeste pijn

Ferry Weertman bekende eerlijk dat hij tijdens de olympische race over 10 kilometer in het open water had gedacht aan opgeven. "Het is door mijn hoofd geschoten, maar opgeven is geen optie", zei de olympisch kampioen van Rio 2016, die nu bijna 3 minuten na de Duitse winnaar Florian Wellbrock als zevende aantikte. "Ik ben in vorm en wilde hier laten zien wat ik kan, ook al ging het niet meer om de medailles."

Weertman verloor de race eigenlijk al bij de start. Wellbrock zwom vrijwel direct weg bij de groep. Het leek een kamikazeactie, in de zinderende hitte van Tokio met een watertemperatuur van 30 graden Celsius. Weertman besloot zoals gebruikelijk behoudend te starten, met als plan om daarna langzaam maar zeker naar voren te zwemmen. Hij zag Wellbrock en zijn andere concurrenten echter niet meer terug.

"Florian zwom een raceplan waar ik me niet op had voorbereid", bekende Weertman. "Hij had in het zwembad misschien wat vertrouwen verloren en vertrouwde daardoor wellicht niet meer op zijn eindsprint. Hij wilde het dus daar niet op laten aankomen, maar de rest kapot zwemmen. Nou, dat heeft hij zeker gedaan."

Weertman rukte nog wel op naar de top 10, maar de medailles bleven ver buiten bereik. En dat deed pijn bij de man die vijf jaar geleden voor de kust van de Copacabana het goud had gepakt. "Dat ik eigenlijk niet heb meegedaan aan deze race, dat doet het meeste pijn. Ik heb heel lang op dezelfde afstand achter de koplopers aan gezwommen. Ik kwam echter niet dichtbij genoeg om nog een extra zetje te geven en erbij te komen. Dat maakte het mentaal heel, heel zwaar om door te gaan. Ik heb in ronde drie wel veel harder gezwommen dan ik normaal zou doen, daardoor rukte ik op in het veld. Maar toen was het verschil met de jongens vooraan al te groot. 'Greg' Paltrinieri ging al iets eerder, hij is er nog wel bij gekomen. Misschien maakte ik een fout door te laat te reageren. Maar ja, achteraf is dat altijd makkelijk zeggen."

Het werd zo een lijdensweg voor Weertman in het water onder de Regenboogbrug in Tokio. "Ik heb een dag voor de race de film Never Back Down gekeken. Daarin zeggen ze: 'never give up, never back down'. Dat schoot nu wel een paar keer door mijn hoofd. Ik wilde niet opgeven. In de laatste ronde besefte ik dat ik er niet meer bij ging komen. Toen heb ik tegen mezelf gezegd: dan ga ik maar strijden om te winnen van het groepje waarin ik nu zwem. Ik ben trots dat dat is gelukt. Maar het was wel een wedstrijdje om een troostprijs."