Handbalster Polman heeft elke training 'smile op haar gezicht'

Handbalvedette Estavana Polman is na een roerige periode eindelijk in rustig vaarwater gekomen, zoals ze zelf zegt. "Ik heb het heel erg naar mijn zin bij mijn nieuwe club Nykøbing. Ik geniet weer van het spelletje, kan weer gewoon lekker handballen", zegt de 30-jarige opbouwspeelster, die door bondscoach Per Johansson is opgeroepen voor de komende oefeninterlands tegen Noorwegen en Denemarken.

Polman was in 2019 de uitblinker bij het Nederlands team dat in Japan de wereldtitel veroverde. Zware knieblessures dwongen haar daarna tot operaties en lange revalidaties, waardoor ze de Olympische Spelen in Tokio miste. Tot overmaat van ramp wilde haar Deense club Esbjerg, waar ze vanaf 2013 speelde, van haar af.

Het arbeidsconflict sleepte zich lang voort en een rechtszaak dreigde omdat Polman wilde dat de club haar contract respecteerde. Uiteindelijk bleek een overgang naar een andere club de beste optie. "Het duurde allemaal erg lang, het was een vervelende periode, maar ik heb ervan geleerd en je moet er ook weer niet te lang bij stilstaan. Het echte verhaal breng ik ooit nog wel eens naar buiten. Het belangrijkste voor mij is dat ik nu weer goed in mijn vel zit, fit ben en elke dag geniet van handbal. Ik heb elke training een smile op mijn gezicht."

Ze heeft er op dit moment veel voor over, want Polman koos ervoor niet te verhuizen, ook vanwege de werkzaamheden van haar partner, oud-voetbalinternational Rafael van der Vaart. Hij is assistent-trainer bij voetbalclub Esbjerg fB. "Er was in Denemarken maar één club waar ik wilde spelen en dat was Nykøbing. Het betekent wel lang reizen, 3,5 uur heen en 3,5 uur terug, maar dat is niet iedere dag en ik heb het ervoor over, want ik wilde heel graag als gezin bij elkaar blijven en dat kan nu."

Het betekent wel veel plannen, zegt Polman. "En planning is niet de beste kwaliteit van Rafael en mij. Gelukkig hebben we veel steun van mijn ouders en zijn ouders. Het is een beetje overleven en soms chaotisch met ook wel discussies, maar ik zie het als positief omdat we als gezin bij elkaar zijn."

Polman zit nog in de opbouwfase: ze heeft pas in twee wedstrijden meegespeeld bij haar nieuwe club en moet bij Oranje weer spelritme opdoen. Toch is ze nu al zeker van een plek in de EK-selectie. "Ik heb eigenlijk twee jaar niet echt gehandbald, dus geef me even de tijd. Maar ik ben blij dat de bondscoach vertrouwen in me heeft. Ik vind het ook leuk om op de trainingen de jonge meiden wat bij te brengen. Zelf kijk ik niet te ver vooruit, dat heb ik wel geleerd na al die blessures, maar ik droom nog wel. Ik hoop dat ik de Olympische Spelen van Parijs in 2024 kan meemaken en natuurlijk het WK van 2025 in eigen land."