Luiten winnaar in Europa, 'nobody' in Amerika

Joost Luiten heeft weer leerzame weken achter de rug. Golfen in Amerika is toch wat anders dan in Europa en elders in de wereld. ,,Het is gewoon next level. De Europese Tour is eredivisie, de PGA Tour is Champions League’’, zegt de Bleiswijker, net teruggekeerd in Nederland na een matig optreden in The Memorial.

Hij was met goede hoop afgereisd naar de Verenigde Staten voor het PGA Championship en aansluitend The Memorial, maar de resultaten waren niet je van het. Met moeite haalde Luiten in beide toernooien de cut. '’Het was niet top, de vorm is gewoon wat minder. Maar aan de andere kant, ik heb de afgelopen twee weken wel veel geleerd. Ik had er meer aan dan bijvoorbeeld achtste eindigen in de British Masters.’’

Het begint met de beleving in Amerika, zegt hij. '’Er staan al 20.000 mensen te kijken bij een oefenronde, dat zorgt voor sfeer, zo simpel is het. Ik mag dan zes toernooien hebben gewonnen op de Europese Tour, in Amerika ben ik een nieuweling. Ik ken de banen niet en die zijn vaak pittig geprepareerd. Een metertje te ver van de fairway hoeft op de Europese Tour geen ramp te zijn, op de Amerikaanse Tour is dat een fout die meteen wordt afgestraft. De baan die we speelden voor het PGA Championship was de langste die ik ooit heb gespeeld, met de hoogste 'rough’. Daar moest de je bal wel kaarsrecht slaan.’’

De resultaten waren dan wat minder, de ervaring maakte meer dan goed. '’Op dat niveau gaat het echt om details, maar het zijn dan ook de toernooien waar de top 10 van de wereld speelt. Het motiveert wel, ik besef dat ik beter moet gaan spelen om me met de besten van de wereld te kunnen meten. Ik heb er zeker nieuwe energie van gekregen’’

Dankbaar is hij ook voor de uitnodiging om The Memorial te mogen spelen, het toernooi met 18-voudig majorwinnaar Jack Nicklaus als gastheer. '’Die man is een legende. Natuurlijk zegt hij dingen die je eigenlijk al weet: blijf rustig en wees geduldig. Maar het komt toch anders binnen als iemand met de status als Nicklaus dat zegt. Het was heel mooi om met hem iets te mogen doen.’’

Terug in Europa gaat de focus weer op de vertrouwde toernooien, die hij al zo vaak speelde. '’In Amerika ben ik een 'nobody’, maar op de Europese Tour zit ik in de winnaarscategorie en kan ik spelen waar ik wil. Daar kan ik ook mijn punten verdienen voor de wereldranglijst en dat is voor mij de kortste weg naar de top 50 van de wereld. Want als ik daar eenmaal weer toe behoor, wordt het ook weer makkelijker om Amerikaanse toernooien te spelen. Want dat wil ik blijven doen, al was het maar voor de beleving.'’