Nageeye met 'slechte gedachten' naar record

'Slechte gedachten’ speelden Abdi Nageeye parten tijdens de marathon van Rotterdam. ,,Ik was op momenten toch te veel aan het sparen, rekenen en afwachten. Dat moet ik echt gaan loslaten’’, vertelde de 30-jarige hardloper nadat hij 2 minuten van zijn Nederlands record had afgehakt: 2.06.17. Hij eindigde als vierde in de klassieker door de Maasstad op iets meer dan 2 minuten achter de Keniaanse winnaar Marius Kipserem.

Nageeye wil graag onbegrensd denken en zonder angst de marathon aanvallen. Hij deed zijn best in Rotterdam door mee te gaan in de eerste groep met favorieten en halverwege al dik onder het schema van zijn vorige Nederlands record door te komen. ,,In mijn hoofd was ik met te veel dingen bezig. Uiteindelijk heeft het me ook weer gered, want ik had me ook helemaal kapot kunnen lopen.’’

Nageeye doelde op de kramp in zijn linkerhamstring, die na 32 kilometer begon op te spelen. ,,Dat was een lastig moment, want ik voelde me verder prima. Technisch was het goed, de ademhaling was in orde en ik kon voor mijn gevoel versnellen. Maar als ik even aanzette, schoot de kramp erin. '’

De geboren Somaliër overwoog even te stoppen en te rekken, maar hij moest door van zichzelf. ,,Ik wilde zo graag mijn stoere praatjes waarmaken. Ik had vooraf gezegd dat ik wilde meedoen om de overwinning, maar dan wil je niet uitvallen’’, zei hij. Nageeye had ook de marathon van Boston van een jaar geleden in zijn hoofd. Daar kreeg hij in de slotfase ook last van stijve hamstrings en forceerde hij, met een scheur en lang blessureleed als gevolg.

,,Ik ben om die reden iets rustiger gaan lopen en heb het met beperkte middelen overleefd, zeg maar. Want zonder die problemen had ik echt veel harder gekund en was ik zeker in de 2.05 uitgekomen. Ik kan sneller, dat weet ik nu, maar ik ben uiteindelijk dankbaar voor deze tijd. Het moet misschien ook niet te snel gaan, want ik wil nog wel een jaar of zes tot acht door op de marathon.’’

Nageeye dankt ook met name het publiek. ,,Ik ben halverwege even in paniek geweest, toen het tempo voorin me iets te hard ging. Maar ik heb het nooit echt moeilijk gehad. Dat kan bijna niet met al die mensen die je naam roepen. Overal hoorde ik 'Abdi', dat was heerlijk, dan voel je je benen niet.’’